Wys³uchaj ca³ego rozdzia³u (mp3) wys³uchaj ca³ego rozdzia³u (mp3)




 
poprzedni rozdzia³ index nastêpny rozdzia³

Rdz 31,1 וַיִּשְׁמַע אֶת־דִּבְרֵי בְנֵי־לָבָן לֵאמֹר לָקַח יַעֲקֹב אֵת כָּל־אֲשֶׁר לְאָבִינוּ וּמֵאֲשֶׁר לְאָבִינוּ עָשָׂה אֵת כָּל־הַכָּבֹד הַזֶּה׃                      
Rdz 31,1 waj jisz ma et - Diw re we ne - la wan le mor la qaH ja a qow et Kol - a szer le a wi nu u me a szer le a wi nu a sa et Kol - haK Ka wod haz ze                      
Rdz 31,1 wayyišma` ´et-Dibrê bünê|-läbän lë´mör läqaH ya`áqöb ´ët Kol-´ášer lü´äbîºnû ûmë´ášer lü´äbîºnû `äSâ ´ët Kol-haKKäböd hazzè                      
Rdz 31,1 Jakub s³ysza³, jak synowie Labana mówili: Jakub zabra³ wszystko, co posiada³ nasz ojciec, i z mienia naszego ojca dorobi³ siê ca³ego tego maj¹tku.                                        
Rdz 31,2 וַיַּרְא יַעֲקֹב אֶת־פְּנֵי לָבָן וְהִנֵּה אֵינֶנּוּ עִמּוֹ כִּתְמוֹל שִׁלְשׁוֹם׃                                  
Rdz 31,2 waj jar ja a qow et - Pe ne la wan we hin ne e nen nu im mo Kit mol szil szom                                  
Rdz 31,2 wayyaºr´ ya`áqöb ´et-Pünê läbän wühinnË ´ênennû `immô Kitmôl šilšôm                                  
Rdz 31,2 I widzia³ Jakub, ¿e Laban zmieni³ siê wobec niego i nie by³ ju¿ taki jak przedtem.                                            
Rdz 31,3 וַיֹּאמֶר יהוה אֶל־יַעֲקֹב שׁוּב אֶל־אֶרֶץ אֲבוֹתֶיךָ וּלְמוֹלַדְתֶּךָ וְאֶהְיֶה עִמָּךְ׃                                  
Rdz 31,3 waj jo mer jhwh(a do naj) el - ja a qow szuw el - e rec a wo te cha u le mo lad Te cha we eh je im mach                                  
Rdz 31,3 wayyöº´mer yhwh(´ädönäy) ´e|l-ya`áqöb šûb ´el-´eºrec ´ábôtʺkä ûlümôladTeºkä wü´e|hyè `immäk                                  
Rdz 31,3 Wtedy to Pan rzek³ do Jakuba: Wróæ do ziemi twych przodków, do twego kraju rodzinnego, Ja zaœ bêdê z tob¹.                                          
Rdz 31,4 וַיִּשְׁלַח יַעֲקֹב וַיִּקְרָא לְרָחֵל וּלְלֵאָה הַשָּׂדֶה אֶל־צֹאנוֹ׃                                      
Rdz 31,4 waj jisz laH ja a qow waj jiq ra le ra Hel u le le a has sa de el - co no                                      
Rdz 31,4 wayyišlaH ya`áqöb wayyiqrä´ lüräHël ûlülë´â haSSädè ´el-cö´nô                                      
Rdz 31,4 Jakub, który by³ na pastwisku przy swej trzodzie, kaza³ wezwaæ do siebie Rachelê i Leê                                            
Rdz 31,5 וַיֹּאמֶר לָהֶן רֹאֶה אָנֹכִי אֶת־פְּנֵי אֲבִיכֶן כִּי־אֵינֶנּוּ אֵלַי כִּתְמֹל שִׁלְשֹׁם וֵאלֹהֵי אָבִי הָיָה עִמָּדִי׃                        
Rdz 31,5 waj jo mer la hen ro e a no chi et - Pe ne a wi chen Ki - e nen nu e laj Kit mol szil szom we lo he a wi ha ja im ma di                        
Rdz 31,5 wayyöº´mer lähen rö´è ´änökî ´et-Pünê ´ábîken Kî|-´êneºnnû ´ëlay Kitmöl šilšöm wë|´löhê ´äbî häyâ `immädî                        
Rdz 31,5 i powiedzia³ im: Widzê po [wyrazie] twarzy waszego ojca, ¿e nie jest on dla mnie taki jak dawniej, lecz Bóg mojego ojca by³ ze mn¹.                                        
Rdz 31,6 וְאַתֵּנָה יְדַעְתֶּן כִּי בְּכָל־כֹּחִי עָבַדְתִּי אֶת־אֲבִיכֶן׃                                        
Rdz 31,6 we aT Te na je da Ten Ki Be chol - Ko Hi a wad Ti et - a wi chen                                        
Rdz 31,6 wü´aTTëºnâ yüda`Ten Kî Bükol-KöHî `äbaºdTî ´et-´ábîken                                        
Rdz 31,6 Wy same najlepiej wiecie, ¿e choæ z ca³ych si³ s³u¿y³em ojcu waszemu,                                              
Rdz 31,7 וַאֲבִיכֶן הֵתֶל בִּי וְהֶחֱלִף אֶת־מַשְׂכֻּרְתִּי עֲשֶׂרֶת מֹנִים וְלֹא־נְתָנוֹ אֱלֹהִים לְהָרַע עִמָּדִי׃                              
Rdz 31,7 wa a wi chen he tel Bi we he He lif et - mas Kur Ti a se ret mo nim we lo - ne ta no e lo him le ha ra im ma di                              
Rdz 31,7 wa´ábîken hëºtel Bî wüheHélìp ´et-maSKurTî `áSeºret mönîm wülö|´-nütänô ´élöhîm lühära` `immädî                              
Rdz 31,7 on jednak oszukiwa³ mnie i wielokrotnie zmienia³ mi zap³atê; i tylko Bóg broni³ mnie od krzywdy.                                            
Rdz 31,8 אִם־כֹּה יֹאמַר נְקֻדִּים יִהְיֶה שְׂכָרֶךָ וְיָלְדוּ כָל־הַצֹּאן נְקֻדִּים וְאִם־כֹּה יֹאמַר עֲקֻדִּים יִהְיֶה שְׂכָרֶךָ וְיָלְדוּ כָל־הַצֹּאן עֲקֻדִּים׃                    
Rdz 31,8 im - Ko jo mar ne quD Dim jih je se cha re cha we jal du chol - hac con ne quD Dim we im - Ko jo mar a quD Dim jih je se cha re cha we jal du chol - hac con a quD Dim                    
Rdz 31,8 ´im-Kò yö´mar nüquDDîm yihyè Sükäreºkä wüyäldû kol-haccö´n nüquDDîm wü´im-Kò yö´mar `áquDDîm yihyè Sükäreºkä wüyäldû kol-haccö´n `áquDDîm                    
Rdz 31,8 Gdybowiem [ojciec wasz] mówi³: Owce pstre bêd¹ twoj¹ zap³at¹, wszystkie rodzi³y siê pstre; gdy zaœ mówi³: Cêtkowane bêd¹ dla ciebie zap³at¹ - wszystkie rodzi³y siê cêtkowane.                                      
Rdz 31,9 וַיַּצֵּל אֱלֹהִים אֶת־מִקְנֵה אֲבִיכֶם וַיִּתֶּן־לִי׃                                          
Rdz 31,9 waj jac cel e lo him et - miq ne a wi chem waj jiT Ten - li                                          
Rdz 31,9 wayyaccël ´élöhîm ´et-miqnË ´ábîkem wayyiTTen-lî                                          
Rdz 31,9 I tak Bóg wydzieli³ czêœæ dobytku ojca waszego i da³ j¹ mnie.                                              
Rdz 31,10 וַיְהִי בְּעֵת יַחֵם הַצֹּאן וָאֶשָּׂא עֵינַי וָאֵרֶא בַּחֲלוֹם וְהִנֵּה הָעַתֻּדִים הָעֹלִים עַל־הַצֹּאן עֲקֻדִּים נְקֻדִּים וּבְרֻדִּים׃                      
Rdz 31,10 wa je hi Be et ja Hem hac con wa es sa e naj wa e re Ba Ha lom we hin ne ha aT Tu dim ha o lim al - hac con a quD Dim ne quD Dim u we ruD Dim                      
Rdz 31,10 wayühî Bü`ët yaHëm haccö´n wä´eSSä´ `ênay wä´ëºre´ BaHálôm wühinnË hä|`aTTùdîm hä`ölîm `al-haccö´n `áquDDîm nüquDDîm ûbüruDDîm                      
Rdz 31,10 Bo gdy nadchodzi³ czas parzenia siê trzody, widzia³em we œnie, jak samce pokrywaj¹ce trzody by³y pstre, cêtkowane i ³aciate,                                          
Rdz 31,11 וַיֹּאמֶר אֵלַי מַלְאַךְ הָאֱלֹהִים בַּחֲלוֹם יַעֲקֹב וָאֹמַר הִנֵּנִי׃                                    
Rdz 31,11 waj jo mer e laj ma lach ha e lo him Ba Ha lom ja a qow wa o mar hin ne ni                                    
Rdz 31,11 wayyöº´mer ´ëlay mal´ak hä´élöhîm BaHálôm ya|`áqöb wä´ömar hinnëºnî                                    
Rdz 31,11 i wtedy anio³ Boga wo³a³ na mnie we œnie: Jakubie, a gdy mu odpowiada³em: S³ucham,                                            
Rdz 31,12 וַיֹּאמֶר שָׂא־נָא עֵינֶיךָ וּרְאֵה כָּל־הָעַתֻּדִים הָעֹלִים עַל־הַצֹּאן עֲקֻדִּים נְקֻדִּים וּבְרֻדִּים כִּי רָאִיתִי אֵת כָּל־אֲשֶׁר לָבָן עֹשֶׂה לָּךְ׃                  
Rdz 31,12 waj jo mer sa - na e ne cha u re e Kol - ha aT Tu dim ha o lim al - hac con a quD Dim ne quD Dim u we ruD Dim Ki ra i ti et Kol - a szer la wan o se llach                  
Rdz 31,12 wayyöº´mer Sä´-nä´ `ênʺkä ûrü´Ë Kol-hä|`aTTùdîm hä`ölîm `al-haccö´n `áquDDîm nüquDDîm ûbüruDDîm Kî rä´îºtî ´ët Kol-´ášer läbän `öºSè lläk                  
Rdz 31,12 mówi³: Spójrz i przypatrz siê: wszystkie samce pokrywaj¹ce trzodê s¹ pstre, cêtkowane i ³aciate; widzê bowiem, jak Laban z tob¹ postêpuje.                                        
Rdz 31,13 אָנֹכִי הָאֵל בֵּית־אֵל אֲשֶׁר מָשַׁחְתָּ שָּׁם מַצֵּבָה אֲשֶׁר נָדַרְתָּ לִּי שָׁם נֶדֶר עַתָּה קוּם צֵא מִן־הָאָרֶץ הַזֹּאת וְשׁוּב אֶל־אֶרֶץ מוֹלַדְתֶּךָ׃            
Rdz 31,13 a no chi ha el Bet - el a szer ma szaH Ta szszam mac ce wa a szer na dar Ta lli szam ne der aT Ta qum ce min - ha a rec haz zot we szuw el - e rec mo lad Te cha            
Rdz 31,13 ´änökî hä´ël Bê|t-´ël ´ášer mäšaºHTä ššäm maccëbâ ´ášer nädaºrTä llî šäm neºder `aTTâ qûm cë´ min-hä´äºrec hazzö´t wüšûb ´el-´eºrec môladTeºkä            
Rdz 31,13 Ja jestem Bóg z Betel, gdzie namaœci³eœ stelê i gdzie z³o¿y³eœ mi œlub. Teraz wiêc gotuj siê do drogi, opuœæ ten kraj i wróæ do twej rodzinnej ziemi!                                        
Rdz 31,14 וַתַּעַן רָחֵל וְלֵאָה וַתֹּאמַרְנָה לוֹ הַעוֹד לָנוּ חֵלֶק וְנַחֲלָה בְּבֵית אָבִינוּ׃                              
Rdz 31,14 waT Ta an ra Hel we le a waT To mar na lo ha od la nu He leq we na Ha la Be wet a wi nu                              
Rdz 31,14 waTTaº`an räHël wülë´â waTTö´maºrnâ lô ha`ôd läºnû Hëºleq wünaHálâ Bübêt ´äbîºnû                              
Rdz 31,14 Na te s³owa Rachela i Lea rzek³y do niego: Czy mamy ponadto jakiœ udzia³ w maj¹tku naszego ojca?                                          
Rdz 31,15 הֲלוֹא נָכְרִיּוֹת נֶחְשַׁבְנוּ לוֹ כִּי מְכָרָנוּ וַיֹּאכַל גַּם־אָכוֹל אֶת־כַּסְפֵּנוּ׃                                  
Rdz 31,15 ha lo noch rij jot neH szaw nu lo Ki me cha ra nu waj jo chal Gam - a chol et - Kas Pe nu                                  
Rdz 31,15 hálô´ nokriyyôt neHšaºbnû lô Kî mükäräºnû wayyöº´kal Gam-´äkôl ´et-KasPëºnû                                  
Rdz 31,15 Wszak obchodzi³ siê z nami jak z obcymi, bo nie tylko wzi¹³ za nas zap³atê, ale jeszcze obróci³ na swój u¿ytek nasz¹ w³asnoœæ.                                          
Rdz 31,16 כִּי כָל־הָעֹשֶׁר אֲשֶׁר הִצִּיל אֱלֹהִים מֵאָבִינוּ לָנוּ הוּא וּלְבָנֵינוּ וְעַתָּה כֹּל אֲשֶׁר אָמַר אֱלֹהִים אֵלֶיךָ עֲשֵׂה׃                    
Rdz 31,16 Ki chol - ha o szer a szer hic cil e lo him me a wi nu la nu hu u le wa ne nu we aT Ta Kol a szer a mar e lo him e le cha a se                    
Rdz 31,16 Kî kol-hä`öºšer ´ášer hiccîl ´élöhîm më|´äbîºnû läºnû hû´ ûlübänêºnû wü`aTTâ Köl ´ášer ´ämar ´élöhîm ´ëlʺkä `áSË                    
Rdz 31,16 S³usznie wiêc ca³e mienie, które Bóg oddzieli³ od mienia ojca naszego, nale¿y do nas i do naszych synów. Teraz wiêc czyñ to wszystko, co Bóg ci rozkaza³!                                        
Rdz 31,17 וַיָּקָם יַעֲקֹב וַיִּשָּׂא אֶת־בָּנָיו וְאֶת־נָשָׁיו עַל־הַגְּמַלִּים׃                                        
Rdz 31,17 waj ja qom ja a qow waj jis sa et - Ba naw we et - na szaw al - haG Ge mal lim                                        
Rdz 31,17 wayyäºqom ya`áqöb wayyiSSä´ ´et-Bänäyw wü´et-näšäyw `al-haGGümallîm                                        
Rdz 31,17 Wtedy Jakub powzi¹³ postanowienie i wsadzi³ swe dzieci i ¿ony na wielb³¹dy.                                            
Rdz 31,18 וַיִּנְהַג אֶת־כָּל־מִקְנֵהוּ וְאֶת־כָּל־רְכֻשׁוֹ אֲשֶׁר רָכָשׁ מִקְנֵה קִנְיָנוֹ אֲשֶׁר רָכַשׁ בְּפַדַּן אֲרָם לָבוֹא אֶל־יִצְחָק אָבִיו אַרְצָה כְּנָעַן׃                    
Rdz 31,18 waj jin hag et - Kol - miq ne hu we et - Kol - re chu szo a szer ra chasz miq ne qin ja no a szer ra chasz Be faD Dan a ram la wo el - jic Haq a wiw ar ca Ke na an                    
Rdz 31,18 wayyinhag ´et-Kol-miqnëºhû wü´et-Kol-rükùšô ´ášer räkäš miqnË qinyänô ´ášer räkaš BüpaDDan ´áräm läbô´ ´el-yicHäq ´äbîw ´aºrcâ Künäº`an                    
Rdz 31,18 Zabra³ wszystkie swe stada i ca³¹ majêtnoœæ, któr¹ zdoby³ - maj¹tek w³asny, którego siê dorobi³ w Paddan-Aram - i ruszy³ w drogê do swego ojca, Izaaka, do kraju Kanaan.                                      
Rdz 31,19 וְלָבָן הָלַךְ לִגְזֹז אֶת־צֹאנוֹ וַתִּגְנֹב רָחֵל אֶת־הַתְּרָפִים אֲשֶׁר לְאָבִיהָ׃                                  
Rdz 31,19 we la wan ha lach lig zoz et - co no waT Tig now ra Hel et - haT Te ra fim a szer le a wi ha                                  
Rdz 31,19 wüläbän hälak ligzöz ´et-cö´nô waTTignöb räHël ´et-haTTüräpîm ´ášer lü´äbîºhä                                  
Rdz 31,19 Gdy Laban poszed³ strzyc owce, Rachela skrad³a mu pos¹¿ki domowe.                                              
Rdz 31,20 וַיִּגְנֹב יַעֲקֹב אֶת־לֵב לָבָן הָאֲרַמִּי עַל־בְּלִי הִגִּיד לוֹ כִּי בֹרֵחַ הוּא׃                              
Rdz 31,20 waj jig now ja a qow et - lew la wan ha a ram mi al - Be li hiG Gid lo Ki wo re aH hu                              
Rdz 31,20 wayyignöb ya`áqöb ´et-lëb läbän hä´árammî `al-Bülî hiGGîd lô Kî börëªH hû´                              
Rdz 31,20 Jakub zaœ wprowadzi³ w b³¹d Labana Aramejczyka, nie daj¹c mu poznaæ po sobie, ¿e zamierza³ uciec.                                          
Rdz 31,21 וַיִּבְרַח הוּא וְכָל־אֲשֶׁר־לוֹ וַיָּקָם וַיַּעֲבֹר אֶת־הַנָּהָר וַיָּשֶׂם אֶת־פָּנָיו הַר הַגִּלְעָד׃                                
Rdz 31,21 waj jiw raH hu we chol - a szer - lo waj ja qom waj ja a wor et - han na har waj ja sem et - Pa naw har haG Gi lad                                
Rdz 31,21 wayyibraH hû´ wükol-´ášer-lô wayyäºqom wayya`ábör ´et-hannähär wayyäºSem ´et-Pänäyw har haGGil`äd                                
Rdz 31,21 Tak wiêc uciek³ on wraz z ca³ym dobytkiem i rozpoczynaj¹c wêdrówkê przeprawi³ siê przez rzekê, a potem skierowa³ siê w stronê wy¿yny Gilead.                                        
Rdz 31,22 וַיֻּגַּד לְלָבָן בַּיּוֹם הַשְּׁלִישִׁי כִּי בָרַח יַעֲקֹב׃                                      
Rdz 31,22 waj juG Gad le la wan Baj jom hasz sze li szi Ki wa raH ja a qow                                      
Rdz 31,22 wayyuGGad lüläbän Bayyôm haššülîšî Kî bäraH ya`áqöb                                      
Rdz 31,22 A gdy na trzeci dzieñ Laban dowiedzia³ siê, ¿e Jakub uszed³,                                              
Rdz 31,23 וַיִּקַּח אֶת־אֶחָיו עִמּוֹ וַיִּרְדֹּף אַחֲרָיו דֶּרֶךְ שִׁבְעַת יָמִים וַיַּדְבֵּק אֹתוֹ בְּהַר הַגִּלְעָד׃                            
Rdz 31,23 waj jiq qaH et - e Haw im mo waj jir Dof a Ha raw De rech szi wat ja mim waj jad Beq o to Be har haG Gi lad                            
Rdz 31,23 wayyiqqaH ´et-´eHäyw `immô wayyirDöp ´aHáräyw Deºrek šib`at yämîm wayyadBëq ´ötô Bühar haGGil`äd                            
Rdz 31,23 zebra³ swych krewnych i wyruszy³ za nim w poœcig. Po siedmiu dniach dogoni³ go na wy¿ynie Gilead.                                          
Rdz 31,24 וַיָּבֹא אֱלֹהִים אֶל־לָבָן הָאֲרַמִּי בַּחֲלֹם הַלָּיְלָה וַיֹּאמֶר לוֹ הִשָּׁמֶר לְךָ פֶּן־תְּדַבֵּר עִם־יַעֲקֹב מִטּוֹב עַד־רָע׃                        
Rdz 31,24 waj ja wo e lo him el - la wan ha a ram mi Ba Ha lom hal laj la waj jo mer lo hisz sza mer le cha Pen - Te daB Ber im - ja a qow mit tow ad - ra                        
Rdz 31,24 wayyäbö´ ´élöhîm ´el-läbän hä´árammî BaHálöm halläºylâ wayyöº´mer lô hiššäºmer lükä Pen-TüdaBBër `i|m-ya`áqöb mi††ôb `ad-rä`                        
Rdz 31,24 Ale tej¿e nocy Bóg ukaza³ siê we œnie Labanowi Aramejczykowi i rzek³ do niego: Bacz, abyœ w rozmowie z Jakubem niczego od niego nie ¿¹da³.                                        
Rdz 31,25 וַיַּשֵּׂג לָבָן אֶת־יַעֲקֹב וְיַעֲקֹב תָּקַע אֶת־אָהֳלוֹ בָּהָר וְלָבָן תָּקַע אֶת־אֶחָיו בְּהַר הַגִּלְעָד׃                            
Rdz 31,25 waj jas seg la wan et - ja a qow we ja a qow Ta qa et - o hó lo Ba har we la wan Ta qa et - e Haw Be har haG Gi lad                            
Rdz 31,25 wayyaSSëg läbän ´e|t-ya`áqöb wüya`áqöb Täqa` ´e|t-´ohólô Bähär wüläbän Täqa` ´et-´eHäyw Bühar haGGil`äd                            
Rdz 31,25 Laban dogoni³ Jakuba, gdy ten rozbi³ swe namioty na tej wy¿ynie. Laban i jego krewni równie¿ rozbili namioty na wy¿ynie Gilead.                                          
Rdz 31,26 וַיֹּאמֶר לָבָן לְיַעֲקֹב מֶה עָשִׂיתָ וַתִּגְנֹב אֶת־לְבָבִי וַתְּנַהֵג אֶת־בְּנֹתַי כִּשְׁבֻיוֹת חָרֶב׃                              
Rdz 31,26 waj jo mer la wan le ja a qow me a si ta waT Tig now et - le wa wi waT Te na heg et - Be no taj Kisz wu jot Ha rew                              
Rdz 31,26 wayyöº´mer läbän lüya`áqöb mè `äSîºtä waTTignöb ´et-lübäbî waTTünahëg ´et-Bünötay Kišbùyôt Häºreb                              
Rdz 31,26 I wtedy Laban rzek³ do Jakuba: Có¿ uczyni³eœ? Oszuka³eœ mnie i uprowadzi³eœ moje córki jak branki wojenne!                                          
Rdz 31,27 לָמָּה נַחְבֵּאתָ לִבְרֹחַ וַתִּגְנֹב אֹתִי וְלֹא־הִגַּדְתָּ לִּי וָאֲשַׁלֵּחֲךָ בְּשִׂמְחָה וּבְשִׁרִים בְּתֹף וּבְכִנּוֹר׃                            
Rdz 31,27 lam ma naH Be ta liw ro aH waT Tig now o ti we lo - hiG Gad Ta lli wa a szal le Ha cha Be sim Ha u we szi rim Be tof u we chin nor                            
Rdz 31,27 läºmmâ naHB뺴tä libröªH waTTignöb ´ötî wülö´-hiGGaºdTä llî wä|´ášallëHákä BüSimHâ ûbüšìrîm Bütöp ûbükinnôr                            
Rdz 31,27 Czemu uciek³eœ potajemnie i okrad³eœ mnie? Nic mi nie powiedzia³eœ, a przecie¿ odprawi³bym ciê z weselem: z pieœniami, bêbnami i cytrami!                                        
Rdz 31,28 וְלֹא נְטַשְׁתַּנִי לְנַשֵּׁק לְבָנַי וְלִבְנֹתָי עַתָּה הִסְכַּלְתָּ עֲשׂוֹ׃                                    
Rdz 31,28 we lo ne tasz Ta ni le nasz szeq le wa naj we liw no taj aT Ta his Kal Ta a so                                    
Rdz 31,28 wülö´ nü†ašTaºnî lünaššëq lübänay wülibnötäy `aTTâ hisKaºlTä| `áSô                                    
Rdz 31,28 Nawet nie da³eœ mi uca³owaæ mych wnuków i mych córek. Post¹pi³eœ nierozs¹dnie!                                            
Rdz 31,29 יֶשׁ־לְאֵל יָדִי לַעֲשׂוֹת עִמָּכֶם רָע וֵאלֹהֵי אֲבִיכֶם אֶמֶשׁ אָמַר אֵלַי לֵאמֹר הִשָּׁמֶר לְךָ מִדַּבֵּר עִם־יַעֲקֹב מִטּוֹב עַד־רָע׃                  
Rdz 31,29 jesz - le el ja di la a sot im ma chem ra we lo he a wi chem e mesz a mar e laj le mor hisz sza mer le cha miD DaB Ber im - ja a qow mit tow ad - ra                  
Rdz 31,29 yeš-lü´ël yädî la`áSôt `immäkem rä` wë|´löhê ´ábîkem ´eºmeš ´ämar ´ëlay lë´mör hiššäºmer lükä miDDaBBër `i|m-ya`áqöb mi††ôb `ad-rä`                  
Rdz 31,29 Móg³bym teraz obejœæ siê z wami surowo; ale Bóg ojca waszego tak mi powiedzia³ ubieg³ej nocy: Bacz, abyœ w rozmowie z Jakubem niczego od niego nie ¿¹da³.                                      
Rdz 31,30 וְעַתָּה הָלֹךְ הָלַכְתָּ כִּי־נִכְסֹף נִכְסַפְתָּה לְבֵית אָבִיךָ לָמָּה גָנַבְתָּ אֶת־אֱלֹהָי׃                                
Rdz 31,30 we aT Ta ha loch ha lach Ta Ki - nich sof nich saf Ta le wet a wi cha lam ma ga naw Ta et - e lo haj                                
Rdz 31,30 wü`aTTâ hälök hälaºkTä Kî|-niksöp niksaºpTâ lübêt ´äbîºkä läºmmâ gänaºbTä ´et-´élöhäy                                
Rdz 31,30 Gdy ju¿ jednak ruszy³eœ w drogê, bo têskno by³o ci bardzo za rodzin¹ twego ojca, to czemu skrad³eœ mi moje pos¹¿ki?                                          
Rdz 31,31 וַיַּעַן יַעֲקֹב וַיֹּאמֶר לְלָבָן כִּי יָרֵאתִי כִּי אָמַרְתִּי פֶּן־תִּגְזֹל אֶת־בְּנוֹתֶיךָ מֵעִמִּי׃                              
Rdz 31,31 waj ja an ja a qow waj jo mer le la wan Ki ja re ti Ki a mar Ti Pen - Tig zol et - Be no te cha me im mi                              
Rdz 31,31 wayyaº`an ya`áqöb wayyöº´mer lüläbän Kî yär뺴tî Kî ´ämaºrTî Pen-Tigzöl ´et-Bünôtʺkä më`immî                              
Rdz 31,31 Jakub da³ Labanowi tak¹ odpowiedŸ: Ba³em siê, myœl¹c, ¿e mi si³¹ odbierzesz tak¿e i twoje córki.                                            
Rdz 31,32 עִם אֲשֶׁר תִּמְצָא אֶת־אֱלֹהֶיךָ לֹא יִחְיֶה נֶגֶד אַחֵינוּ הַכֶּר־לְךָ מָה עִמָּדִי וְקַח־לָךְ וְלֹא־יָדַע יַעֲקֹב כִּי רָחֵל גְּנָבָתַם׃                  
Rdz 31,32 im a szer Tim ca et - e lo hE cha lo jiH je ne ged a He nu haK Ker - le cha ma im ma di we qaH - lach we lo - ja da ja a qow Ki ra Hel Ge na wa tam                  
Rdz 31,32 `im ´ášer Timcä´ ´et-´élöhÊkä lö´ yi|Hyè neºged ´aHêºnû ha|KKer-lükä mâ `immädî wüqa|H-läk wülö|´-yäda` ya`áqöb Kî räHël Günäbäºtam                  
Rdz 31,32 Ten zaœ, u którego znajdziesz swoje pos¹¿ki, niech straci ¿ycie! W obecnoœci krewnych naszych przeszukaj to, co jest przy mnie, i zabierz je sobie. Nie wiedzia³ bowiem Jakub, ¿e to Rachela je skrad³a.                                    
Rdz 31,33 וַיָּבֹא לָבָן בְּאֹהֶל יַעֲקֹב וּבְאֹהֶל לֵאָה וּבְאֹהֶל שְׁתֵּי הָאֲמָהֹת וְלֹא מָצָא וַיֵּצֵא מֵאֹהֶל לֵאָה וַיָּבֹא בְּאֹהֶל רָחֵל׃                  
Rdz 31,33 waj ja wo la wan Be o hel ja a qow u we o hel le a u we o hel szTe ha a ma hot we lo ma ca waj je ce me o hel le a waj ja wo Be o hel ra Hel                  
Rdz 31,33 wayyäbö´ läbän Bü´öºhel ya`áqöb ûbü´öºhel lë´â ûbü´öºhel šTê hä´ámähöt wülö´ mäcä´ wayyëcë´ më´öºhel lë´â wayyäbö´ Bü´öºhel räHël                  
Rdz 31,33 Wszed³ wiêc Laban do namiotu Jakuba, do namiotu Lei i dwóch niewolnic, lecz nic nie znalaz³. Wyszed³szy z namiotu Lei, wszed³ do namiotu Racheli.                                        
Rdz 31,34 וְרָחֵל לָקְחָה אֶת־הַתְּרָפִים וַתְּשִׂמֵם בְּכַר הַגָּמָל וַתֵּשֶׁב עֲלֵיהֶם וַיְמַשֵּׁשׁ לָבָן אֶת־כָּל־הָאֹהֶל וְלֹא מָצָא׃                          
Rdz 31,34 we ra Hel laq Ha et - haT Te ra fim waT Te si mem Be char haG Ga mal waT Te szew a le hem wa je masz szesz la wan et - Kol - ha o hel we lo ma ca                          
Rdz 31,34 würäHël läqHâ ´et-haTTüräpîm waTTüSìmëm Bükar haGGämäl waTT뺚eb `álêhem wayümaššëš läbän ´et-Kol-hä´öºhel wülö´ mäcä´                          
Rdz 31,34 Rachela zaœ wziê³a przedtem pos¹¿ki i w³o¿y³a pod siod³o wielb³¹da, i na nich usiad³a. A gdy Laban, przeszukawszy ca³y namiot, nic nie znalaz³,                                        
Rdz 31,35 וַתֹּאמֶר אֶל־אָבִיהָ אַל־יִחַר בְּעֵינֵי אֲדֹנִי כִּי לוֹא אוּכַל לָקוּם מִפָּנֶיךָ כִּי־דֶרֶךְ נָשִׁים לִי וַיְחַפֵּשׂ וְלֹא מָצָא אֶת־הַתְּרָפִים׃                  
Rdz 31,35 waT To mer el - a wi ha al - ji Har Be e ne a do ni Ki lo u chal la qum miP Pa ne cha Ki - de rech na szim li wa je HaP Pes we lo ma ca et - haT Te ra fim                  
Rdz 31,35 waTTöº´mer ´el-´äbîºhä ´al-yìºHar Bü`ênê ´ádönî Kî lô´ ´ûkal läqûm miPPänʺkä Kî-deºrek näšîm lî wayüHaPPëS wülö´ mäcä´ ´et-haTTüräpîm                  
Rdz 31,35 rzek³a do ojca: Nie bierz mi tego za z³e, panie mój, ¿e nie mogê wstaæ, gdy¿ mam kobiec¹ przypad³oœæ. Mimo wiêc poszukiwañ, Laban nie znalaz³ pos¹¿ków.                                        
Rdz 31,36 וַיִּחַר לְיַעֲקֹב וַיָּרֶב בְּלָבָן וַיַּעַן יַעֲקֹב וַיֹּאמֶר לְלָבָן מַה־פִּשְׁעִי מַה חַטָּאתִי כִּי דָלַקְתָּ אַחֲרָי׃                        
Rdz 31,36 waj ji Har le ja a qow waj ja rew Be la wan waj ja an ja a qow waj jo mer le la wan ma - Pi szi ma Hat ta ti Ki da laq Ta a Ha raj                        
Rdz 31,36 wayyìºHar lüya`áqöb wayyäºreb Büläbän wayyaº`an ya`áqöb wayyöº´mer lüläbän mà-Piš`î mà Ha††ä´tî Kî dälaºqTä ´aHáräy                        
Rdz 31,36 Wtedy Jakub rozgniewa³ siê i zacz¹³ czyniæ gorzkie wyrzuty Labanowi tymi s³owami: Jaki¿ pope³ni³em wystêpek i jak¹ nieprawoœæ, ¿e mnie œcigasz,                                        
Rdz 31,37 כִּי־מִשַּׁשְׁתָּ אֶת־כָּל־כֵּלַי מַה־מָּצָאתָ מִכֹּל כְּלֵי־בֵיתֶךָ שִׂים כֹּה נֶגֶד אַחַי וְאַחֶיךָ וְיוֹכִיחוּ בֵּין שְׁנֵינוּ׃                          
Rdz 31,37 Ki - misz szasz Ta et - Kol - Ke laj ma - mma ca ta miK Kol Ke le - we te cha sim Ko ne ged a Haj we a He cha we jo chi Hu Ben sze ne nu                          
Rdz 31,37 Kî|-miššaºšTä ´et-Kol-Këlay mà-mmäc亴tä miKKöl Külê-bêteºkä Sîm Kò neºged ´aHay wü´aHʺkä wüyôkîºHû Bên šünêºnû                          
Rdz 31,37 ¿e przetrz¹sasz wszystkie moje rzeczy? Có¿ swojego znalaz³eœ wœród tych rzeczy, które s¹ moimi? Po³ó¿ to wobec moich i twoich krewnych i niech oni powiedz¹, kto z nas ma s³usznoœæ!                                      
Rdz 31,38 זֶה עֶשְׂרִים שָׁנָה אָנֹכִי עִמָּךְ רְחֵלֶיךָ וְעִזֶּיךָ לֹא שִׁכֵּלוּ וְאֵילֵי צֹאנְךָ לֹא אָכָלְתִּי׃                          
Rdz 31,38 ze es rim sza na a no chi im mach re He le cha we iz ze cha lo sziK Ke lu we e le co ne cha lo a chal Ti                          
Rdz 31,38 zè `eSrîm šänâ ´änökî `immäk rüHëlʺkä wü`izzʺkä lö´ šiKKëºlû wü´êlê cö´nükä lö´ ´äkäºlTî                          
Rdz 31,38 Dwadzieœcia lat by³em u ciebie. Twoje owce i kozy nie roni³y. Baranów z twojej trzody nie jada³em.                                            
Rdz 31,39 טְרֵפָה לֹא־הֵבֵאתִי אֵלֶיךָ אָנֹכִי אֲחַטֶּנָּה מִיָּדִי תְּבַקְשֶׁנָּה גְּנֻבְתִי יוֹם וּגְנֻבְתִי לָיְלָה׃                              
Rdz 31,39 te re fa lo - he we ti e le cha a no chi a Hat ten na mij ja di Te waq szen na Ge nuw ti jom u ge nuw ti laj la                              
Rdz 31,39 †ürëpâ lö´-hëb뺴tî ´ëlʺkä ´änökî ´áHa††eºnnâ miyyädî Tübaqšeºnnâ Günu|btî yôm ûgünu|btî läºylâ                              
Rdz 31,39 Rozszarpanej [przez dzikie zwierzê] sztuki nie przynosi³em ci; dawa³em za to moj¹ sztukê. Jeœli ci coœ zosta³o skradzione czy to w dzieñ, czy w nocy, szuka³eœ u mnie.                                      
Rdz 31,40 הָיִיתִי בַיּוֹם אֲכָלַנִי חֹרֶב וְקֶרַח בַּלָּיְלָה וַתִּדַּד שְׁנָתִי מֵעֵינָי׃                                  
Rdz 31,40 ha ji ti waj jom a cha la ni Ho rew we qe raH Bal laj la waT TiD Dad sze na ti me e naj                                  
Rdz 31,40 häyîºtî bayyôm ´ákälaºnî Höºreb wüqeºraH Balläºylâ waTTiDDad šünätî më|`ênäy                                  
Rdz 31,40 Bywa³o, ¿e dniem trawi³ mnie upa³, a noc¹ ch³ód spêdza³ mi sen z powiek.                                            
Rdz 31,41 זֶה־לִּי עֶשְׂרִים שָׁנָה בְּבֵיתֶךָ עֲבַדְתִּיךָ אַרְבַּע־עֶשְׂרֵה שָׁנָה בִּשְׁתֵּי בְנֹתֶיךָ וְשֵׁשׁ שָׁנִים בְּצֹאנֶךָ וַתַּחֲלֵף אֶת־מַשְׂכֻּרְתִּי עֲשֶׂרֶת מֹנִים׃                    
Rdz 31,41 ze - lli es rim sza na Be we te cha a wad Ti cha ar Ba - es re sza na Bisz Te we no te cha we szesz sza nim Be co ne cha waT Ta Ha lef et - mas Kur Ti a se ret mo nim                    
Rdz 31,41 zè-llî `eSrîm šänâ Bübêtekä `ábadTîºkä ´arBa|`-`eSrË šänâ BišTê bünötʺkä wüšëš šänîm Bücö´neºkä waTTaHálëp ´et-maSKurTî `áSeºret mönîm                    
Rdz 31,41 Takie by³y owe dwadzieœcia lat w s³u¿bie u ciebie! S³u¿y³em ci czternaœcie lat za dwie twoje córki, a szeœæ lat - za trzodê. Ty zaœ wielokrotnie zmienia³eœ mi zap³atê.                                      
Rdz 31,42 לוּלֵי אֱלֹהֵי אָבִי אֱלֹהֵי אַבְרָהָם וּפַחַד יִצְחָק הָיָה לִי כִּי עַתָּה רֵיקָם שִׁלַּחְתָּנִי אֶת־עָנְיִי וְאֶת־יְגִיעַ כַּפַּי רָאָה אֱלֹהִים וַיּוֹכַח אָמֶשׁ׃            
Rdz 31,42 lu le e lo he a wi e lo he aw ra ham u fa Had jic Haq ha ja li Ki aT Ta re qam szil laH Ta ni et - on ji we et - je gi a KaP Paj ra a e lo him waj jo chaH a mesz            
Rdz 31,42 lûlê ´élöhê ´äbî ´élöhê ´abrähäm ûpaºHad yicHäq häºyâ lî Kî `aTTâ rêqäm šillaHTäºnî ´et-`onyî wü´et-yügîª` KaPPay rä´â ´élöhîm wayyôºkaH ´äºmeš            
Rdz 31,42 Gdyby Bóg ojca mego, Bóg Abrahama - Ten, którego z bojaŸni¹ czci Izaak, nie wspomaga³ mnie, to puœci³byœ mnie teraz z niczym. Com wycierpia³ i ilem siê napracowa³ rêkami, Bóg widzi! On te¿ zesz³ej nocy zaœwiadczy³.                                  
Rdz 31,43 וַיַּעַן לָבָן וַיֹּאמֶר אֶל־יַעֲקֹב הַבָּנוֹת בְּנֹתַי וְהַבָּנִים בָּנַי וְהַצֹּאן צֹאנִי וְכֹל אֲשֶׁר־אַתָּה רֹאֶה לִי־הוּא וְלִבְנֹתַי מָה־אֶעֱשֶׂה לָאֵלֶּה הַיּוֹם אוֹ לִבְנֵיהֶן אֲשֶׁר יָלָדוּ׃        
Rdz 31,43 waj ja an la wan waj jo mer el - ja a qow haB Ba not Be no taj we haB Ba nim Ba naj we hac con co ni we chol a szer - aT Ta ro e li - hu we liw no taj ma - e e se la el le haj jom o liw ne hen a szer ja la du        
Rdz 31,43 wayyaº`an läbän wayyöº´mer ´e|l-ya`áqöb haBBänôt Bünötay wühaBBänîm Bänay wühaccö´n cö´nî wüköl ´ášer-´aTTâ rö´è lî-hû´ wülibnötay mâ|-´e|`éSè lä´ëºllè hayyôm ´ô libnêhen ´ášer yäläºdû        
Rdz 31,43 Laban tak odpowiedzia³ Jakubowi: Wprawdzie s¹ to moje córki i ich dzieci s¹ moimi, trzoda - moj¹ trzod¹, i wszystko, co tu widzisz, jest moje, ale có¿ mogê teraz uczyniæ moim córkom albo ich dzieciom, które one urodzi³y?                                  
Rdz 31,44 וְעַתָּה לְכָה נִכְרְתָה בְרִית אֲנִי וָאָתָּה וְהָיָה לְעֵד בֵּינִי וּבֵינֶךָ׃                                
Rdz 31,44 we aT Ta le cha nich re ta we rit a ni wa aT Ta we ha ja le ed Be ni u we ne cha                                
Rdz 31,44 wü`aTTâ lükâ nikrütâ bürît ´ánî wä´äºTTâ wühäyâ lü`ëd Bênî ûbêneºkä                                
Rdz 31,44 Zawrzyjmy zatem obaj przymierze i niech [to] bêdzie œwiadectwo [zgody] miêdzy mn¹ a tob¹.                                            
Rdz 31,45 וַיִּקַּח יַעֲקֹב אָבֶן וַיְרִימֶהָ מַצֵּבָה׃                                          
Rdz 31,45 waj jiq qaH ja a qow a wen wa je ri me ha mac ce wa                                          
Rdz 31,45 wayyiqqaH ya`áqöb ´äºben wayürîmeºhä maccëbâ                                          
Rdz 31,45 Wtedy Jakub wybra³ jeden kamieñ i postawi³ jako stelê,                                              
Rdz 31,46 וַיֹּאמֶר יַעֲקֹב לְאֶחָיו לִקְטוּ אֲבָנִים וַיִּקְחוּ אֲבָנִים וַיַּעֲשׂוּ־גָל וַיֹּאכְלוּ שָׁם עַל־הַגָּל׃                              
Rdz 31,46 waj jo mer ja a qow le e Haw liq tu a wa nim waj jiq Hu a wa nim waj ja a su - gal waj jo che lu szam al - haG Gal                              
Rdz 31,46 wayyöº´mer ya`áqöb lü´eHäyw liq†û ´ábänîm wayyiqHû ´ábänîm wayya|`áSû-gäl wayyöº´külû šäm `al-haGGäl                              
Rdz 31,46 a potem rzek³ do swych bliskich: Nazbierajcie kamieni! Zebrali wiêc kamienie i u³o¿yli z nich kopiec, na którym zasiedli do posi³ku.                                        
Rdz 31,47 וַיִּקְרָא־לוֹ לָבָן יְגַר שָׂהֲדוּתָא וְיַעֲקֹב קָרָא לוֹ גַּלְעֵד׃                                    
Rdz 31,47 waj jiq ra - lo la wan je gar sa ha du ta we ja a qow qa ra lo Ga led                                    
Rdz 31,47 wayyiqrä´-lô läbän yügar Sähádûtä´ wüya|`áqöb qäºrä´ lô Gal`ëd                                    
Rdz 31,47 Laban nazwa³ to wzniesienie: Jegar Sahaduta, Jakub zaœ: Galed.                                              
Rdz 31,48 וַיֹּאמֶר לָבָן הַגַּל הַזֶּה עֵד בֵּינִי וּבֵינְךָ הַיּוֹם עַל־כֵּן קָרָא־שְׁמוֹ גַּלְעֵד׃                              
Rdz 31,48 waj jo mer la wan haG Gal haz ze ed Be ni u wen cha haj jom al - Ken qa ra - sze mo Ga led                              
Rdz 31,48 wayyöº´mer läbän haGGal hazzè `ëd Bênî ûbênkä hayyôm `al-Kën qärä|´-šümô Gal`ëd                              
Rdz 31,48 Laban przy tym doda³: Niechaj ten pagórek bêdzie odt¹d œwiadectwem [zgody] miêdzy mn¹ a tob¹. Dlatego nazwa³ go Galed                                          
Rdz 31,49 וְהַמִּצְפָּה אֲשֶׁר אָמַר יִצֶף יהוה בֵּינִי וּבֵינֶךָ כִּי נִסָּתֵר אִישׁ מֵרֵעֵהוּ׃                              
Rdz 31,49 we ham mic Pa a szer a mar ji cef jhwh(a do naj) Be ni u we ne cha Ki nis sa ter isz me re e hu                              
Rdz 31,49 wühammicPâ ´ášer ´ämar yìºcep yhwh(´ädönäy) Bênî ûbêneºkä Kî nissätër ´îš mërë`ëºhû                              
Rdz 31,49 i Mispa, mówi¹c: Niechaj Pan czuwa nade mn¹ i nad tob¹, gdy siê rozstaniemy!                                            
Rdz 31,50 אִם־תְּעַנֶּה אֶת־בְּנֹתַי וְאִם־תִּקַּח נָשִׁים עַל־בְּנֹתַי אֵין אִישׁ עִמָּנוּ רְאֵה אֱלֹהִים עֵד בֵּינִי וּבֵינֶךָ׃                          
Rdz 31,50 im - Te an ne et - Be no taj we im - Tiq qaH na szim al - Be no taj en isz im ma nu re e e lo him ed Be ni u we ne cha                          
Rdz 31,50 ´im-Tü`annè ´et-Bünötay wü´im-TiqqaH näšîm `al-Bünötay ´ên ´îš `immäºnû rü´Ë ´élöhîm `ëd Bênî ûbêneºkä                          
Rdz 31,50 Gdybyœ Ÿle siê obchodzi³ z moimi córkami albo wzi¹³ sobie oprócz nich inne ¿ony, to choæ nie bêdzie nikogo z ludzi miêdzy nami, patrz: Bóg bêdzie œwiadkiem miêdzy mn¹ a tob¹!                                      
Rdz 31,51 וַיֹּאמֶר לָבָן לְיַעֲקֹב הִנֵּה הַגַּל הַזֶּה וְהִנֵּה הַמַּצֵּבָה אֲשֶׁר יָרִיתִי בֵּינִי וּבֵינֶךָ׃                            
Rdz 31,51 waj jo mer la wan le ja a qow hin ne haG Gal haz ze we hin ne ha mac ce wa a szer ja ri ti Be ni u we ne cha                            
Rdz 31,51 wayyöº´mer läbän lüya`áqöb hinnË haGGal hazzè wühinnË hamaccëbâ ´ášer yärîºtî Bênî ûbêneºkä                            
Rdz 31,51 I rzek³ jeszcze Laban do Jakuba: Ten oto pagórek z kamieni i ta stela, które ustawi³em jako œwiadectwo [zgody] miêdzy mn¹ a tob¹,                                        
Rdz 31,52 עֵד הַגַּל הַזֶּה וְעֵדָה הַמַּצֵּבָה אִם־אָנִי לֹא־אֶעֱבֹר אֵלֶיךָ אֶת־הַגַּל הַזֶּה וְאִם־אַתָּה לֹא־תַעֲבֹר אֵלַי אֶת־הַגַּל הַזֶּה וְאֶת־הַמַּצֵּבָה הַזֹּאת לְרָעָה׃                
Rdz 31,52 ed haG Gal haz ze we e da ham mac ce wa im - a ni lo - e e wor e le cha et - haG Gal haz ze we im - aT Ta lo - ta a wor e laj et - haG Gal haz ze we et - ham mac ce wa haz zot le ra a                
Rdz 31,52 `ëd haGGal hazzè wü`ëdâ hammaccëbâ ´im-´äºnî lö|´-´e|`ébör ´ëlʺkä ´et-haGGal hazzè wü´im-´aTTâ lö´-ta`ábör ´ëlay ´et-haGGal hazzè wü´et-hammaccëbâ hazzö´t lürä`â                
Rdz 31,52 bêd¹ œwiadectwem, ¿e ani ja nie bêdê szed³ obok tego pagórka do ciebie, ani ty nie bêdziesz szed³ obok tego pagórka lub steli do mnie w z³ym zamiarze.                                        
Rdz 31,53 אֱלֹהֵי אַבְרָהָם וֵאלֹהֵי נָחוֹר יִשְׁפְּטוּ בֵינֵינוּ אֱלֹהֵי אֲבִיהֶם וַיִּשָּׁבַע יַעֲקֹב בְּפַחַד אָבִיו יִצְחָק׃                          
Rdz 31,53 e lo he aw ra ham we lo he na Hor jisz Pe tu we ne nu e lo he a wi hem waj jisz sza wa ja a qow Be fa Had a wiw jic Haq                          
Rdz 31,53 ´élöhê ´abrähäm wë|´löhê näHôr yišPü†û bênêºnû ´élöhê ´ábîhem wayyiššäba` ya`áqöb BüpaºHad ´äbîw yicHäq                          
Rdz 31,53 Bóg Abrahama i Bóg Nachora, Bóg ich przodków, niechaj bêdzie naszym sêdzi¹! Jakub zaœ przysi¹g³ na Tego, którego z bojaŸni¹ czci³ Izaak, jego ojciec.                                        
Rdz 31,54 וַיִּזְבַּח יַעֲקֹב זֶבַח בָּהָר וַיִּקְרָא לְאֶחָיו לֶאֱכָל־לָחֶם וַיֹּאכְלוּ לֶחֶם וַיָּלִינוּ בָּהָר׃                              
Rdz 31,54 waj jiz BaH ja a qow ze waH Ba har waj jiq ra le e Haw le e chol - la Hem waj jo che lu le Hem waj ja li nu Ba har                              
Rdz 31,54 wayyizBaH ya`áqöb zeºbaH Bähär wayyiqrä´ lü´eHäyw le´ékol-läºHem wayyöº´külû leºHem wayyälîºnû Bähär                              
Rdz 31,54 A potem Jakub zabi³ na owej wy¿ynie zwierzêta na ofiarê, po czym zaprosi³ swych krewnych na posi³ek. A gdy siê posilili, u³o¿yli siê do snu na tej wy¿ynie.                                        

 


 
poprzedni rozdzia³ index nastêpny rozdzia³

© Copyright by Cezary Podolski