Wys³uchaj ca³ego rozdzia³u (mp3) wys³uchaj ca³ego rozdzia³u (mp3)




 
poprzedni rozdzia³ index nastêpny rozdzia³

Rdz 33,1 וַיִּשָּׂא יַעֲקֹב עֵינָיו וַיַּרְא וְהִנֵּה עֵשָׂו בָּא וְעִמּוֹ אַרְבַּע מֵאוֹת אִישׁ וַיַּחַץ אֶת־הַיְלָדִים עַל־לֵאָה וְעַל־רָחֵל וְעַל שְׁתֵּי הַשְּׁפָחוֹת׃                
Rdz 33,1 waj jis sa ja a qow e naw waj jar we hin ne e saw Ba we im mo ar Ba me ot isz waj ja Hac et - ha je la dim al - le a we al - ra Hel we al szTe hasz sze fa Hot                
Rdz 33,1 wayyiSSä´ ya`áqöb `ênäyw wayyar´ wühinnË `ëSäw Bä´ wü`immô ´arBa` më´ôt ´îš wayyaºHac ´et-hayülädîm `al-lë´â wü`al-räHël wü`al šTê haššüpäHôt                
Rdz 33,1 Jakub spojrza³ i zobaczy³, ¿e Ezaw nadci¹ga z czterystu ludŸmi. Podzieliwszy wiêc dzieci miêdzy Leê, Rachelê i dwie niewolnice,                                        
Rdz 33,2 וַיָּשֶׂם אֶת־הַשְּׁפָחוֹת וְאֶת־יַלְדֵיהֶן רִאשֹׁנָה וְאֶת־לֵאָה וִילָדֶיהָ אַחֲרֹנִים וְאֶת־רָחֵל וְאֶת־יוֹסֵף אַחֲרֹנִים׃                                
Rdz 33,2 waj ja sem et - hasz sze fa Hot we et - jal de hen ri szo na we et - le a wi la de ha a Ha ro nim we et - ra Hel we et - jo sef a Ha ro nim                                
Rdz 33,2 wayyäºSem ´et-haššüpäHôt wü´et-yaldêhen rì|´šönâ wü´et-lë´â wî|lädʺhä ´aHárönîm wü´et-räHël wü´et-yôsëp ´aHárönîm                                
Rdz 33,2 uszykowa³ niewolnice z ich dzieæmi na przedzie, Leê z jej dzieæmi nieco w tyle, a za nimi Rachelê i Józefa.                                          
Rdz 33,3 וְהוּא עָבַר לִפְנֵיהֶם וַיִּשְׁתַּחוּ אַרְצָה שֶׁבַע פְּעָמִים עַד־גִּשְׁתּוֹ עַד־אָחִיו׃                                  
Rdz 33,3 we hu a war lif ne hem waj jisz Ta Hu ar ca sze wa Pe a mim ad - Gisz To ad - a Hiw                                  
Rdz 33,3 wühû´ `äbar lipnêhem wayyišTaºHû ´aºrcâ šeºba` Pü`ämîm `ad-GišTô `ad-´äHîw                                  
Rdz 33,3 Sam zaœ, id¹c przed wszystkimi, siedem razy odda³ pok³on swemu bratu, zanim siê do niego zbli¿y³.                                          
Rdz 33,4 וַיָּרָץ עֵשָׂו לִקְרָאתוֹ וַיְחַבְּקֵהוּ וַיִּפֹּל עַל־צַוָּארָו וַיִּשָּׁקֵהוּ וַיִּבְכּוּ׃                                    
Rdz 33,4 waj ja roc e saw liq ra to wa je HaB Be qe hu waj jiP Pol al - caw wa raw waj jisz sza qe hu waj jiw Ku                                    
Rdz 33,4 wayyäºroc `ëSäw liqrä´tô wa|yüHaBBüqëºhû wayyiPPöl `al-cawwä´räw wayyiššäqëºhû wayyibKû                                    
Rdz 33,4 Ezaw pospieszy³ na jego spotkanie i obj¹wszy go za szyjê uca³owa³ go; i rozp³akali siê obaj. Gdy Ezaw spostrzeg³szy kobiety i dzieci, zapyta³:                                        
Rdz 33,5 וַיִּשָּׂא אֶת־עֵינָיו וַיַּרְא אֶת־הַנָּשִׁים וְאֶת־הַיְלָדִים וַיֹּאמֶר מִי־אֵלֶּה לָּךְ וַיֹּאמַר הַיְלָדִים אֲשֶׁר־חָנַן אֱלֹהִים אֶת־עַבְדֶּךָ׃                          
Rdz 33,5 waj jis sa et - e naw waj jar et - han na szim we et - ha je la dim waj jo mer mi - el le llach waj jo mar ha je la dim a szer - Ha nan e lo him et - aw De cha                          
Rdz 33,5 wayyiSSä´ ´et-`ênäyw wayyaºr´ ´et-hannäšîm wü´et-hayülädîm wayyöº´mer mî-´ëºllè lläk wayyö´mar hayülädîm ´ášer-Hänan ´élöhîm ´et-`abDeºkä                          
Rdz 33,5 A ci kim s¹ dla ciebie?, Jakub odpowiedzia³: To dzieci, którymi Bóg ³askawie obdarzy³ twego s³ugê.                                          
Rdz 33,6 וַתִּגַּשְׁןָ הַשְּׁפָחוֹת הֵנָּה וְיַלְדֵיהֶן וַתִּשְׁתַּחֲוֶיןָ׃                                          
Rdz 33,6 waT TiG Gasz na hasz sze fa Hot hen na we jal de hen waT Tisz Ta Ha we na                                          
Rdz 33,6 waTTiGGaºšnä haššüpäHôt hëºnnâ wüyaldêhen waTTi|šTaHáwʺnä                                          
Rdz 33,6 Wtedy zbli¿y³y siê niewolnice ze swymi dzieæmi i odda³y pok³on.                                              
Rdz 33,7 וַתִּגַּשׁ גַּם־לֵאָה וִילָדֶיהָ וַיִּשְׁתַּחֲווּ וְאַחַר נִגַּשׁ יוֹסֵף וְרָחֵל וַיִּשְׁתַּחֲווּ׃                                  
Rdz 33,7 waT TiG Gasz Gam - le a wi la de ha waj jisz Ta Ha wu we a Har niG Gasz jo sef we ra Hel waj jisz Ta Ha wu                                  
Rdz 33,7 waTTiGGaš Gam-lë´â wîlädʺhä wayyi|šTaHáwû wü´aHar niGGaš yôsëp würäHël wayyi|šTaHáwû                                  
Rdz 33,7 Potem przyst¹pi³a Lea z dzieæmi i odda³a pok³on, a wreszcie Józef z Rachel¹, którzy te¿ oddali pok³on.                                          
Rdz 33,8 וַיֹּאמֶר מִי לְךָ כָּל־הַמַּחֲנֶה הַזֶּה אֲשֶׁר פָּגָשְׁתִּי וַיֹּאמֶר לִמְצֹא־חֵן בְּעֵינֵי אֲדֹנִי׃                              
Rdz 33,8 waj jo mer mi le cha Kol - ham ma Ha ne haz ze a szer Pa gasz Ti waj jo mer lim co - Hen Be e ne a do ni                              
Rdz 33,8 wayyöº´mer mî lükä Kol-hammaHánè hazzè ´ášer Päg亚Tî wayyöº´mer limcö´-Hën Bü`ênê ´ádönî                              
Rdz 33,8 Ezaw zapyta³: Dla kogo s¹ te wszystkie stada, które spotka³em? Jakub odpowiedzia³: Obyœ mnie darzy³ ¿yczliwoœci¹, panie mój!                                        
Rdz 33,9 וַיֹּאמֶר עֵשָׂו יֶשׁ־לִי רָב אָחִי יְהִי לְךָ אֲשֶׁר־לָךְ׃                                    
Rdz 33,9 waj jo mer e saw jesz - li raw a Hi je hi le cha a szer - lach                                    
Rdz 33,9 wayyöº´mer `ëSäw yeš-lî räb ´äHî yühî lükä ´ášer-läk                                    
Rdz 33,9 Na to Ezaw: Mam ja du¿o, bracie mój, niechaj przy tobie zostanie to, co jest twoje.                                            
Rdz 33,10 וַיֹּאמֶר יַעֲקֹב אַל־נָא אִם־נָא מָצָאתִי חֵן בְּעֵינֶיךָ וְלָקַחְתָּ מִנְחָתִי מִיָּדִי כִּי עַל־כֵּן רָאִיתִי פָנֶיךָ כִּרְאֹת פְּנֵי אֱלֹהִים וַתִּרְצֵנִי׃                
Rdz 33,10 waj jo mer ja a qow al - na im - na ma ca ti Hen Be e ne cha we la qaH Ta min Ha ti mij ja di Ki al - Ken ra i ti fa ne cha Ki rot Pe ne e lo him waT Tir ce ni                
Rdz 33,10 wayyöº´mer ya`áqöb ´al-nä´ ´im-nä´ mäc亴tî Hën Bü`ênʺkä wüläqaHTä minHätî miyyädî Kî `al-Kën rä´îºtî pänʺkä Kir´öt Pünê ´élöhîm waTTircëºnî                
Rdz 33,10 Jakub rzek³: Ale¿ nie! Jeœli mnie darzysz ¿yczliwoœci¹, przyjmij ode mnie ten mój dar. Bo przecie¿ gdym ujrza³ twe oblicze, by³o ono obliczem jakby istoty nadziemskiej i okaza³eœ mi wielk¹ ¿yczliwoœæ.                                    
Rdz 33,11 קַח־נָא אֶת־בִּרְכָתִי אֲשֶׁר הֻבָאת לָךְ כִּי־חַנַּנִי אֱלֹהִים וְכִי יֶשׁ־לִי־כֹל וַיִּפְצַר־בּוֹ וַיִּקָּח׃                              
Rdz 33,11 qaH - na et - Bir cha ti a szer hu wat lach Ki - Han na ni e lo him we chi jesz - li - chol waj jif car - Bo waj jiq qaH                              
Rdz 33,11 qaH-nä´ ´et-Birkätî ´ášer hùbä´t läk Kî|-Hannaºnî ´élöhîm wükî yeš-lî-köl wayyipcar-Bô wayyiqqäH                              
Rdz 33,11 Przyjmij wiêc dar mój, który dla ciebie przeznaczy³em; Bóg obdarzy³ mnie sowicie: mam wszystko! I tak nalega³ na niego, a¿ wreszcie przyj¹³.                                        
Rdz 33,12 וַיֹּאמֶר נִסְעָה וְנֵלֵכָה וְאֵלְכָה לְנֶגְדֶּךָ׃                                          
Rdz 33,12 waj jo mer ni sa we ne le cha we el cha le neg De cha                                          
Rdz 33,12 wayyöº´mer nis`â wünëlëºkâ wü´ëlkâ lünegDeºkä                                          
Rdz 33,12 Po czym Ezaw rzek³: Ruszajmy w drogê i chodŸmy; bêdê szed³ razem z tob¹.                                            
Rdz 33,13 וַיֹּאמֶר אֵלָיו אֲדֹנִי יֹדֵעַ כִּי־הַיְלָדִים רַכִּים וְהַצֹּאן וְהַבָּקָר עָלוֹת עָלָי וּדְפָקוּם יוֹם אֶחָד וָמֵתוּ כָּל־הַצֹּאן׃                      
Rdz 33,13 waj jo mer e law a do ni jo de a Ki - ha je la dim raK Kim we hac con we haB Ba qar a lot a laj u de fa qum jom e Had wa me tu Kol - hac con                      
Rdz 33,13 wayyöº´mer ´ëläyw ´ádönî yödëª` Kî|-hayülädîm raKKîm wühaccö´n wühaBBäqär `älôt `äläy ûdüpäqûm yôm ´eHäd wämëºtû Kol-haccö´n                      
Rdz 33,13 Jakub odpowiedzia³: Wiesz, panie mój, ¿e mam dzieci w¹t³e, a owce i krowy karmi¹ m³ode; jeœli je bêdê pêdzi³ choæby dzieñ jeden, padnie mi ca³a trzoda.                                      
Rdz 33,14 יַעֲבָר־נָא אֲדֹנִי לִפְנֵי עַבְדּוֹ וַאֲנִי אֶתְנָהֲלָה לְאִטִּי לְרֶגֶל הַמְּלָאכָה אֲשֶׁר־לְפָנַי וּלְרֶגֶל הַיְלָדִים עַד אֲשֶׁר־אָבֹא אֶל־אֲדֹנִי שֵׂעִירָה׃                    
Rdz 33,14 ja a wor - na a do ni lif ne aw Do wa a ni et na ha la le it ti le re gel ham me la cha a szer - le fa naj u le re gel ha je la dim ad a szer - a wo el - a do ni se i ra                    
Rdz 33,14 ya`ábor-nä´ ´ádönî lipnê `abDô wa´ánî ´e|tnähálâ lü´i††î lüreºgel hammülä´kâ ´ášer-lüpänay ûlüreºgel hayülädîm `ad ´ášer-´äbö´ ´el-´ádönî Së`îºrâ                    
Rdz 33,14 IdŸ wiêc, panie mój, przed s³ug¹ swym, ja zaœ bêdê szed³ powoli, tak jak bêdzie mog³a nad¹¿yæ moja trzoda, któr¹ pêdzê, i jak bêd¹ sz³y dzieci, a¿ przyjdê do ciebie, panie mój, do Seiru.                                    
Rdz 33,15 וַיֹּאמֶר עֵשָׂו אַצִּיגָה־נָּא עִמְּךָ מִן־הָעָם אֲשֶׁר אִתִּי וַיֹּאמֶר לָמָּה זֶּה אֶמְצָא־חֵן בְּעֵינֵי אֲדֹנִי׃                          
Rdz 33,15 waj jo mer e saw ac ci ga - nna im me cha min - ha am a szer iT Ti waj jo mer lam ma zze em ca - Hen Be e ne a do ni                          
Rdz 33,15 wayyöº´mer `ëSäw ´accî|gâ-nnä´ `immükä min-hä`äm ´ášer ´iTTî wayyöº´mer läºmmâ zzè ´emcä´-Hën Bü`ênê ´ádönî                          
Rdz 33,15 Ezaw zapyta³: Mo¿e ci zostawiæ kilku moich ludzi, którzy s¹ ze mn¹? A na to Jakub: Na có¿ mi oni, skoro ty, panie mój, darzysz mnie ¿yczliwoœci¹.                                        
Rdz 33,16 וַיָּשָׁב בַּיּוֹם הַהוּא עֵשָׂו לְדַרְכּוֹ שֵׂעִירָה׃                                        
Rdz 33,16 waj ja szaw Baj jom ha hu e saw le dar Ko se i ra                                        
Rdz 33,16 wayyäšäb Bayyôm hahû´ `ëSäw lüdarKô Së`îºrâ                                        
Rdz 33,16 Ezaw uda³ siê tego dnia w drogê powrotn¹ do Seiru.                                              
Rdz 33,17 וְיַעֲקֹב נָסַע סֻכֹּתָה וַיִּבֶן לוֹ בָּיִת וּלְמִקְנֵהוּ עָשָׂה סֻכֹּת עַל־כֵּן קָרָא שֵׁם־הַמָּקוֹם סֻכּוֹת׃                          
Rdz 33,17 we ja a qow na sa suK Ko ta waj ji wen lo Ba jit u le miq ne hu a sa suK Kot al - Ken qa ra szem - ham ma qom suK Kot s                        
Rdz 33,17 wüya`áqöb näsa` suKKöºtâ wayyìºben lô Bäºyit ûlümiqnëºhû `äSâ suKKöt `al-Kën qärä´ šëm-hammäqôm suKKôt s                        
Rdz 33,17 Jakub wyruszy³ do Sukkot, gdzie zbudowa³ sobie dom, a dla swych stad postawi³ sza³asy. - Dlatego nazwano tê miejscowoœæ Sukkot.                                        
Rdz 33,18 וַיָּבֹא יַעֲקֹב שָׁלֵם עִיר שְׁכֶם אֲשֶׁר בְּאֶרֶץ כְּנַעַן בְּבֹאוֹ מִפַּדַּן אֲרָם וַיִּחַן אֶת־פְּנֵי הָעִיר׃                        
Rdz 33,18 waj ja wo ja a qow sza lem ir sze chem a szer Be e rec Ke na an Be wo o miP PaD Dan a ram waj ji Han et - Pe ne ha ir                        
Rdz 33,18 wayyäbö´ ya`áqöb šälëm `îr šükem ´ášer Bü´eºrec Künaº`an Bübö´ô miPPaDDan ´áräm wayyìºHan ´et-Pünê hä`îr                        
Rdz 33,18 Wreszcie Jakub po powrocie z Paddan-Aram dotar³ szczêœliwie do Sychem w Kanaanie. Obrawszy sobie miejsce w pobli¿u tego miasta,                                        
Rdz 33,19 וַיִּקֶן אֶת־חֶלְקַת הַשָּׂדֶה אֲשֶׁר נָטָה־שָׁם אָהֳלוֹ מִיַּד בְּנֵי־חֲמוֹר אֲבִי שְׁכֶם בְּמֵאָה קְשִׂיטָה׃                            
Rdz 33,19 waj ji qen et - Hel qat has sa de a szer na ta - szam o hó lo mij jad Be ne - Ha mor a wi sze chem Be me a qe si ta                            
Rdz 33,19 wayyìºqen ´et-Helqat haSSädè ´ášer nä|†â-šäm ´ohólô miyyad Bünê|-Hámôr ´ábî šükem Bümë´â qüSî†â                            
Rdz 33,19 naby³ od synów Chamora, ojca Sychema, za sto kesitów kawa³ pola, na którym rozbi³ swe namioty.                                          
Rdz 33,20 וַיַּצֶּב־שָׁם מִזְבֵּחַ וַיִּקְרָא־לוֹ אֵל אֱלֹהֵי יִשְׂרָאֵל׃                                        
Rdz 33,20 waj jac cew - szam miz Be aH waj jiq ra - lo el e lo he jis ra el s                                      
Rdz 33,20 wayyacceb-šäm mizBëªH wayyìºqrä´-lô ´ël ´élöhê yiSrä´ël s                                      
Rdz 33,20 Tam te¿ ustawi³ o³tarz i nazwa³ go imieniem Boga, Boga Izraela.                                              

 


 
poprzedni rozdzia³ index nastêpny rozdzia³

© Copyright by Cezary Podolski