Wys³uchaj ca³ego rozdzia³u (mp3) wys³uchaj ca³ego rozdzia³u (mp3)




 
poprzedni rozdzia³ index nastêpny rozdzia³

Rdz 37,1 וַיֵּשֶׁב יַעֲקֹב בְּאֶרֶץ מְגוּרֵי אָבִיו בְּאֶרֶץ כְּנָעַן׃                                      
Rdz 37,1 waj je szew ja a qow Be e rec me gu re a wiw Be e rec Ke na an                                      
Rdz 37,1 wayy뺚eb ya`áqöb Bü´eºrec mügûrê ´äbîw Bü´eºrec Künäº`an                                      
Rdz 37,1 Jakub mieszka³ w kraju, w którym zatrzyma³ siê jego ojciec, czyli w Kanaanie.                                            
Rdz 37,2 אֵלֶּה תֹּלְדוֹת יַעֲקֹב יוֹסֵף בֶּן־שְׁבַע־עֶשְׂרֵה שָׁנָה הָיָה רֹעֶה אֶת־אֶחָיו בַּצֹּאן וְהוּא נַעַר אֶת־בְּנֵי בִלְהָה וְאֶת־בְּנֵי זִלְפָּה נְשֵׁי אָבִיו וַיָּבֵא יוֹסֵף אֶת־דִּבָּתָם רָעָה אֶל־אֲבִיהֶם׃      
Rdz 37,2 el le Tol dot ja a qow jo sef Ben - sze wa - es re sza na ha ja ro e et - e Haw Bac con we hu na ar et - Be ne wil ha we et - Be ne zil Pa ne sze a wiw waj ja we jo sef et - DiB Ba tam ra a el - a wi hem      
Rdz 37,2 ´ëºllè Töldôt ya`áqöb yôsëp Ben-šüba|`-`eSrË šänâ häyâ rö`è ´et-´eHäyw Baccö´n wühû´ naº`ar ´et-Bünê bilhâ wü´et-Bünê zilPâ nüšê ´äbîw wayyäbë´ yôsëp ´et-DiBBätäm rä`â ´el-´ábîhem      
Rdz 37,2 Oto s¹ dzieje potomków Jakuba. Józef jako ch³opiec siedemnastoletni wraz ze swymi braæmi, synami ¿on jego ojca Bilhy i Zilpy, pasa³ trzody. Doniós³ on ojcu, ¿e Ÿle mówiono o tych jego synach.                                    
Rdz 37,3 וְיִשְׂרָאֵל אָהַב אֶת־יוֹסֵף מִכָּל־בָּנָיו כִּי־בֶן־זְקֻנִים הוּא לוֹ וְעָשָׂה לוֹ כְּתֹנֶת פַּסִּים׃                              
Rdz 37,3 we jis ra el a haw et - jo sef miK Kol - Ba naw Ki - wen - ze qu nim hu lo we a sa lo Ke to net Pas sim                              
Rdz 37,3 wüyiSrä´ël ´ähab ´et-yôsëp miKKol-Bänäyw Kî|-ben-züqùnîm hû´ wü`äºSâ Kütöºnet Passîm                              
Rdz 37,3 Izrael mi³owa³ Józefa najbardziej ze wszystkich swych synów, gdy¿ urodzi³ mu siê on w podesz³ych jego latach. Sprawi³ mu te¿ d³ug¹ szatê z rêkawami.                                      
Rdz 37,4 וַיִּרְאוּ אֶחָיו כִּי־אֹתוֹ אָהַב אֲבִיהֶם מִכָּל־אֶחָיו וַיִּשְׂנְאוּ אֹתוֹ וְלֹא יָכְלוּ דַּבְּרוֹ לְשָׁלֹם׃                            
Rdz 37,4 waj ji ru e Haw Ki - o to a haw a wi hem miK Kol - e Haw waj jis ne u o to we lo jach lu DaB Be ro le sza lom                            
Rdz 37,4 wayyir´û ´eHäyw Kî|-´ötô ´ähab ´ábîhem miKKol-´eHäyw wa|yyiSnü´û ´ötô wülö´ yäklû DaBBürô lüšälöm                            
Rdz 37,4 Bracia Józefa widz¹c, ¿e ojciec kocha go bardziej ni¿ ich wszystkich, tak go znienawidzili, ¿e nie mogli zdobyæ siê na to, aby przyjaŸnie z nim porozmawiaæ.                                      
Rdz 37,5 וַיַּחֲלֹם יוֹסֵף חֲלוֹם וַיַּגֵּד לְאֶחָיו וַיּוֹסִפוּ עוֹד שְׂנֹא אֹתוֹ׃                                  
Rdz 37,5 waj ja Ha lom jo sef Ha lom waj jaG Ged le e Haw waj jo si fu od se no o to                                  
Rdz 37,5 wayyaHálöm yôsëp Hálôm wayyaGGëd lü´eHäyw wayyôsiºpû `ôd Sünö´ ´ötô                                  
Rdz 37,5 Pewnego razu Józef mia³ sen. I gdy opowiedzia³ go braciom swym, ci zapa³ali jeszcze wiêksz¹ nienawiœci¹ do niego.                                          
Rdz 37,6 וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם שִׁמְעוּ־נָא הַחֲלוֹם הַזֶּה אֲשֶׁר חָלָמְתִּי׃                                      
Rdz 37,6 waj jo mer a le hem szi mu - na ha Ha lom haz ze a szer Ha lam Ti                                      
Rdz 37,6 wayyöº´mer ´álêhem šim`û-nä´ haHálôm hazzè ´ášer HäläºmTî                                      
Rdz 37,6 Mówi³ im bowiem: Pos³uchajcie, jaki mia³em sen.                                              
Rdz 37,7 וְהִנֵּה אֲנַחְנוּ מְאַלְּמִים אֲלֻמִּים בְּתוֹךְ הַשָּׂדֶה וְהִנֵּה קָמָה אֲלֻמָּתִי וְגַם־נִצָּבָה וְהִנֵּה תְסֻבֶּינָה אֲלֻמֹּתֵיכֶם וַתִּשְׁתַּחֲוֶיןָ לַאֲלֻמָּתִי׃                      
Rdz 37,7 we hin ne a naH nu me al le mim a lum mim Be toch has sa de we hin ne qa ma a lum ma ti we gam - nic ca wa we hin ne te suB Be na a lum mo te chem waT Tisz Ta Ha we na la a lum ma ti                      
Rdz 37,7 wühinnË ´ánaºHnû mü´allümîm ´álummîm Bütôk haSSädè wühinnË qäºmâ ´álummätî wügam-niccäºbâ wühinnË tüsuBBʺnâ ´álummöºtêkeºm waTTi|šTaHáwʺnä la´álummätî                      
Rdz 37,7 Œni³o mi siê, ¿e wi¹zaliœmy snopy w œrodku pola i wtedy snop mój podniós³ siê i stan¹³, a snopy wasze otoczy³y go ko³em i odda³y mu pok³on.                                        
Rdz 37,8 וַיֹּאמְרוּ לוֹ אֶחָיו הֲמָלֹךְ תִּמְלֹךְ עָלֵינוּ אִם־מָשׁוֹל תִּמְשֹׁל בָּנוּ וַיּוֹסִפוּ עוֹד שְׂנֹא אֹתוֹ עַל־חֲלֹמֹתָיו וְעַל־דְּבָרָיו׃                      
Rdz 37,8 waj jo me ru lo e Haw ha ma loch Tim loch a le nu im - ma szol Tim szol Ba nu waj jo si fu od se no o to al - Ha lo mo taw we al - De wa raw                      
Rdz 37,8 wayyöº´mürû ´eHäyw hámälök Timlök `älêºnû ´im-mäšôl Timšöl Bäºnû wayyôsiºpû `ôd Sünö´ ´ötô `al-Hálömötäyw wü`al-Dübäräyw                      
Rdz 37,8 Rzekli mu bracia: Czy¿ mia³byœ jako król panowaæ nad nami i rz¹dziæ nami jak w³adca? I jeszcze bardziej go nienawidzili z powodu jego snów i wypowiedzi.                                      
Rdz 37,9 וַיַּחֲלֹם עוֹד חֲלוֹם אַחֵר וַיְסַפֵּר אֹתוֹ לְאֶחָיו וַיֹּאמֶר הִנֵּה חָלַמְתִּי חֲלוֹם עוֹד וְהִנֵּה הַשֶּׁמֶשׁ וְהַיָּרֵחַ וְאַחַד עָשָׂר כּוֹכָבִים מִשְׁתַּחֲוִים לִי׃            
Rdz 37,9 waj ja Ha lom od Ha lom a Her wa je saP Per o to le e Haw waj jo mer hin ne Ha lam Ti Ha lom od we hin ne hasz sze mesz we haj ja re aH we a Had a sar Ko cha wim misz Ta Ha wim li            
Rdz 37,9 wayyaHálöm `ôd Hálôm ´aHër wayüsaPPër ´ötô lü´eHäyw wayyöº´mer hinnË HälaºmTî| Hálôm `ôd wühinnË haššeºmeš wühayyärëªH wü´aHad `äSär Kô|käbîm mi|šTaHáwîm            
Rdz 37,9 A potem mia³ on jeszcze inny sen i tak opowiedzia³ go swoim braciom: œni³o mi siê jeszcze, ¿e œ³oñce, ksiê¿yc i jedenaœcie gwiazd oddaj¹ mi pok³on.                                        
Rdz 37,10 וַיְסַפֵּר אֶל־אָבִיו וְאֶל־אֶחָיו וַיִּגְעַר־בּוֹ אָבִיו וַיֹּאמֶר לוֹ מָה הַחֲלוֹם הַזֶּה אֲשֶׁר חָלָמְתָּ הֲבוֹא נָבוֹא אֲנִי וְאִמְּךָ וְאַחֶיךָ לְהִשְׁתַּחֲוֹת לְךָ אָרְצָה׃            
Rdz 37,10 wa je saP Per el - a wiw we el - e Haw waj ji gar - Bo a wiw waj jo mer lo ma ha Ha lom haz ze a szer Ha lam Ta ha wo na wo a ni we im me cha we a He cha le hisz Ta Ha wot le cha ar ca            
Rdz 37,10 wayüsaPPër ´el-´äbîw wü´el-´eHäyw wayyig`ar-Bô ´äbîw wayyöº´mer haHálôm hazzè ´ášer HäläºmTä hábô´ näbô´ ´ánî wü´immükä wü´aHʺkä lühišTaHáwöt lükä ´äºrcâ            
Rdz 37,10 A gdy to powiedzia³ ojcu i braciom, ojciec skarci³ go mówi¹c: Co mia³by znaczyæ ów sen? Czy¿ ja, matka twoja i twoi bracia mielibyœmy przyjœæ do ciebie i oddawaæ ci pok³on a¿ do ziemi?                                    
Rdz 37,11 וַיְקַנְאוּ־בוֹ אֶחָיו וְאָבִיו שָׁמַר אֶת־הַדָּבָר׃                                          
Rdz 37,11 wa je qa nu - wo e Haw we a wiw sza mar et - haD Da war                                          
Rdz 37,11 wayüqan´û-bô ´eHäyw wü´äbîw šämar ´et-haDDäbär                                          
Rdz 37,11 Podczas gdy bracia zazdroœcili Józefowi, ojciec jego zapamiêta³ sobie ów sen.                                            
Rdz 37,12 וַיֵּלְכוּ אֶחָיו לִרְעוֹת אֶת־צֹאן אֲבִיהֶם בִּשְׁכֶם׃                                        
Rdz 37,12 waj jel chu e Haw li rot et - con a wi hem Bisz chem                                        
Rdz 37,12 wayyëlkû ´eHäyw lir`ôt ´et-cö´n ´ábîhem Biškem                                        
Rdz 37,12 Kiedy bracia Józefa poszli paœæ trzody do Sychem,                                              
Rdz 37,13 וַיֹּאמֶר יִשְׂרָאֵל אֶל־יוֹסֵף הֲלוֹא אַחֶיךָ רֹעִים בִּשְׁכֶם לְכָה וְאֶשְׁלָחֲךָ אֲלֵיהֶם וַיֹּאמֶר לוֹ הִנֵּנִי׃                          
Rdz 37,13 waj jo mer jis ra el el - jo sef ha lo a He cha ro im Bisz chem le cha we esz la Ha cha a le hem waj jo mer lo hin ne ni                          
Rdz 37,13 wayyöº´mer yiSrä´ël ´el-yôsëp hálô´ ´aHʺkä rö`îm Biškem lükâ wü´ešläHákä ´álêhem wayyöº´mer hinnëºnî                          
Rdz 37,13 Izrael rzek³ do niego: Wiesz, ¿e bracia twoi pas¹ trzodê w Sychem. Chcê ciê wiêc pos³aæ do nich. Odpowiedzia³ mu [Józef]: Jestem gotów.                                        
Rdz 37,14 וַיֹּאמֶר לוֹ לֶךְ־נָא רְאֵה אֶת־שְׁלוֹם אַחֶיךָ וְאֶת־שְׁלוֹם הַצֹּאן וַהֲשִׁבֵנִי דָּבָר וַיִּשְׁלָחֵהוּ מֵעֵמֶק חֶבְרוֹן וַיָּבֹא שְׁכֶמָה׃                      
Rdz 37,14 waj jo mer lo lech - na re e et - sze lom a He cha we et - sze lom hac con wa ha szi we ni Da war waj jisz la He hu me e meq Hew ron waj ja wo sze che ma                      
Rdz 37,14 wayyöº´mer lek-nä´ rü´Ë ´et-šülôm ´aHʺkä wü´et-šülôm haccö´n wahášìbëºnî Däbär wayyišläHëºhû më`ëºmeq Hebrôn wayyäbö´ šükeºmâ                      
Rdz 37,14 Wtedy [Jakub] rzek³ do niego: IdŸ i zobacz, czy bracia twoi s¹ zdrowi i czy trzodom nic siê nie sta³o, a potem mi opowiesz. Po czym wyprawi³ go z doliny Hebronu, a on poszed³ do Sychem.                                    
Rdz 37,15 וַיִּמְצָאֵהוּ אִישׁ וְהִנֵּה תֹעֶה בַּשָּׂדֶה וַיִּשְׁאָלֵהוּ הָאִישׁ לֵאמֹר מַה־תְּבַקֵּשׁ׃                                  
Rdz 37,15 waj jim ca e hu isz we hin ne to e Bas sa de waj ji sza le hu ha isz le mor ma - Te waq qesz                                  
Rdz 37,15 wayyimcä´ëºhû ´îš wühinnË tö`è BaSSädè wayyiš´älëºhû hä´îš lë´mör mà-Tübaqqëš                                  
Rdz 37,15 I b³¹kaj¹cego siê po polu spotka³ go pewien cz³owiek. Zapyta³ go wiêc ów cz³owiek: Kogo szukasz?                                          
Rdz 37,16 וַיֹּאמֶר אֶת־אַחַי אָנֹכִי מְבַקֵּשׁ הַגִּידָה־נָּא לִי אֵיפֹה הֵם רֹעִים׃                                  
Rdz 37,16 waj jo mer et - a Haj a no chi me waq qesz haG Gi da - nna li e fo hem ro im                                  
Rdz 37,16 wayyöº´mer ´et-´aHay ´änökî mübaqqëš haGGî|dâ-nnä´ ´êpò hëm rö`îm                                  
Rdz 37,16 Odpowiedzia³: Szukam moich braci. Powiedz mi, proszê, gdzie oni pas¹ trzody.                                            
Rdz 37,17 וַיֹּאמֶר הָאִישׁ נָסְעוּ מִזֶּה כִּי שָׁמַעְתִּי אֹמְרִים נֵלְכָה דֹּתָיְנָה וַיֵּלֶךְ יוֹסֵף אַחַר אֶחָיו וַיִּמְצָאֵם בְּדֹתָן׃                      
Rdz 37,17 waj jo mer ha isz na su miz ze Ki sza ma Ti om rim nel cha Do taj na waj je lech jo sef a Har e Haw waj jim ca em Be do tan                      
Rdz 37,17 wayyöº´mer hä´îš näs`û mizzè šämaº`Tî ´ö|mrîm nëlkâ Dötäºynâ wayyëºlek yôsëp ´aHar ´eHäyw wayyimcä´ëm Büdötän                      
Rdz 37,17 A na to ów cz³owiek: Odeszli st¹d, ale s³ysza³em, jak mówili: ChodŸmy do Dotain. Józef uda³ siê wiêc za swymi braæmi i znalaz³ ich w Dotain.                                        
Rdz 37,18 וַיִּרְאוּ אֹתוֹ מֵרָחֹק וּבְטֶרֶם יִקְרַב אֲלֵיהֶם וַיִּתְנַכְּלוּ אֹתוֹ לַהֲמִיתוֹ׃                                  
Rdz 37,18 waj ji ru o to me ra Hoq u we te rem jiq raw a le hem waj jit naK Ke lu o to la ha mi to                                  
Rdz 37,18 wayyir´û ´ötô mëräHöq ûbü†eºrem yiqrab ´álêhem wayyi|tnaKKülû ´ötô lahámîtô                                  
Rdz 37,18 Oni ujrzeli go z daleka i zanim siê do nich zbli¿y³, postanowili podstêpnie go zg³adziæ,                                            
Rdz 37,19 וַיֹּאמְרוּ אִישׁ אֶל־אָחִיו הִנֵּה בַּעַל הַחֲלֹמוֹת הַלָּזֶה בָּא׃                                    
Rdz 37,19 waj jo me ru isz el - a Hiw hin ne Ba al ha Ha lo mot hal la ze Ba                                    
Rdz 37,19 wayyö´mürû ´îš ´el-´äHîw hinnË Baº`al haHálömôt halläzè Bä´                                    
Rdz 37,19 mówi¹c miêdzy sob¹: Oto nadchodzi ten, który miewa sny!                                               
Rdz 37,20 וְעַתָּה לְכוּ וְנַהַרְגֵהוּ וְנַשְׁלִכֵהוּ בְּאַחַד הַבֹּרוֹת וְאָמַרְנוּ חַיָּה רָעָה אֲכָלָתְהוּ וְנִרְאֶה מַה־יִּהְיוּ חֲלֹמֹתָיו׃                          
Rdz 37,20 we aT Ta le chu we na har ge hu we nasz li che hu Be a Had haB Bo rot we a mar nu Haj ja ra a a cha lat hu we ni re ma - jjih ju Ha lo mo taw                          
Rdz 37,20 wü`aTTâ lükû wüna|hargëºhû wünašlìkëºhû Bü´aHad haBBörôt wü´ämaºrnû Hayyâ rä`â ´ákäläºthû wünir´è mà-yyihyû Hálömötäyw                          
Rdz 37,20 Teraz zabijmy go i wrzuæmy do którejkolwiek studni, a potem powiemy: Dziki zwierz go po¿ar³. Zobaczymy, co bêdzie z jego snów!                                        
Rdz 37,21 וַיִּשְׁמַע רְאוּבֵן וַיַּצִּלֵהוּ מִיָּדָם וַיֹּאמֶר לֹא נַכֶּנּוּ נָפֶשׁ׃                                    
Rdz 37,21 waj jisz ma re u wen waj jac ci le hu mij ja dam waj jo mer lo naK Ken nu na fesz                                    
Rdz 37,21 wayyišma` rü´ûbën wayyaccìlëºhû miyyädäm wayyöº´mer lö´ naKKeºnnû näºpeš                                    
Rdz 37,21 Gdy to us³ysza³ Ruben, [postanowi³] ocaliæ go z ich r¹k; rzek³ wiêc: Nie zabijajmy go!                                            
Rdz 37,22 וַיֹּאמֶר אֲלֵהֶם רְאוּבֵן אַל־תִּשְׁפְּכוּ־דָם הַשְׁלִיכוּ אֹתוֹ אֶל־הַבּוֹר הַזֶּה אֲשֶׁר בַּמִּדְבָּר וְיָד אַל־תִּשְׁלְחוּ־בוֹ לְמַעַן הַצִּיל אֹתוֹ מִיָּדָם לַהֲשִׁיבוֹ אֶל־אָבִיו׃                
Rdz 37,22 waj jo mer a le hem re u wen al - Tisz Pe chu - dam hasz li chu o to el - haB Bor haz ze a szer Bam mid Bar we jad al - Tisz le Hu - wo le ma an hac cil o to mij ja dam la ha szi wo el - a wiw                
Rdz 37,22 wayyöº´mer ´álëhem rü´ûbën ´al-TišPükû-däm hašlîºkû ´ötô ´el-haBBôr hazzè ´ášer BammidBär wüyäd ´al-TišlüHû-bô lümaº`an haccîl ´ötô miyyädäm lahášîbô ´el-´äbîw                
Rdz 37,22 I mówi³ Ruben do nich: Nie doprowadzajcie do rozlewu krwi. Wrzuæcie go do studni, która jest tu na pustkowiu, ale rêki nie podnoœcie na niego. Chcia³ on bowiem ocaliæ go z ich r¹k, a potem zwróciæ go ojcu.                                  
Rdz 37,23 וַיְהִי כַּאֲשֶׁר־בָּא יוֹסֵף אֶל־אֶחָיו וַיַּפְשִׁיטוּ אֶת־יוֹסֵף אֶת־כֻּתָּנְתּוֹ אֶת־כְּתֹנֶת הַפַּסִּים אֲשֶׁר עָלָיו׃                              
Rdz 37,23 wa je hi Ka a szer - Ba jo sef el - e Haw waj jaf szi tu et - jo sef et - KuT Ton To et - Ke to net haP Pas sim a szer a law                              
Rdz 37,23 wa|yühî Ka|´ášer-Bä´ yôsëp ´el-´eHäyw wayyapšîº†û ´et-yôsëp ´et-KuTTonTô ´et-Kütöºnet haPPassîm ´ášer `äläyw                              
Rdz 37,23 Gdy Józef przyby³ do swych braci, oni zdarli z niego jego odzienie - d³ug¹ szatê z rêkawami, któr¹ mia³ na sobie.                                          
Rdz 37,24 וַיִּקָּחֻהוּ וַיַּשְׁלִכוּ אֹתוֹ הַבֹּרָה וְהַבּוֹר רֵק אֵין בּוֹ מָיִם׃                                  
Rdz 37,24 waj jiq qa Hu hu waj jasz li chu o to haB Bo ra we haB Bor req en Bo ma jim                                  
Rdz 37,24 wayyiºqqäHuºhû wayyašliºkû ´ötô haBBöºrâ wühaBBôr rëq ´ên mäºyim                                  
Rdz 37,24 I pochwyciwszy go, wrzucili do studni: studnia ta by³a pusta, pozbawiona wody.                                            
Rdz 37,25 וַיֵּשְׁבוּ לֶאֱכָל־לֶחֶם וַיִּשְׂאוּ עֵינֵיהֶם וַיִּרְאוּ וְהִנֵּה אֹרְחַת יִשְׁמְעֵאלִים בָּאָה מִגִּלְעָד וּגְמַלֵּיהֶם נֹשְׂאִים נְכֹאת וּצְרִי וָלֹט הוֹלְכִים לְהוֹרִיד מִצְרָיְמָה׃                
Rdz 37,25 waj jesz wu le e chol - le Hem waj ji su e ne hem waj ji ru we hin ne or Hat jisz me e lim Ba a miG Gi lad u ge mal le hem no sim ne chot u ce ri wa lot hol chim le ho rid mic raj ma                
Rdz 37,25 wayyëšbû le|´ékol-leHem wayyiS´û `ê|nêhem wayyir´û wühinnË ´örHat yišmü`ë´lîm Bä´â miGGil`äd ûgümallêhem nö|S´îm nükö´t ûcürî wälö† hôlkîm lühôrîd micräºymâ                
Rdz 37,25 Kiedy potem zasiedli do posi³ku, ujrzeli z dala id¹cych z Gileadu kupców izmaelskich, których wielb³¹dy nios³y wonne korzenie, ¿ywicê i olejki pachn¹ce; szli oni do Egiptu.                                      
Rdz 37,26 וַיֹּאמֶר יְהוּדָה אֶל־אֶחָיו מַה־בֶּצַע כִּי נַהֲרֹג אֶת־אָחִינוּ וְכִסִּינוּ אֶת־דָּמוֹ׃                                  
Rdz 37,26 waj jo mer je hu da el - e Haw ma - Be ca Ki na ha rog et - a Hi nu we chis si nu et - Da mo                                  
Rdz 37,26 wayyöº´mer yühûdâ ´el-´eHäyw mà-Beºca` nahárög ´et-´äHîºnû wükissîºnû ´et-Dämô                                  
Rdz 37,26 Wtedy Juda rzek³ do swych braci: Có¿ nam przyjdzie z tego, gdy zabijemy naszego brata i nie ujawnimy naszej zbrodni?                                          
Rdz 37,27 לְכוּ וְנִמְכְּרֶנּוּ לַיִּשְׁמְעֵאלִים וְיָדֵנוּ אַל־תְּהִי־בוֹ כִּי־אָחִינוּ בְשָׂרֵנוּ הוּא וַיִּשְׁמְעוּ אֶחָיו׃                                
Rdz 37,27 le chu we nim Ke ren nu laj jisz me e lim we ja de nu al - Te hi - wo Ki - a Hi nu we sa re nu hu waj jisz me u e Haw                                
Rdz 37,27 lükû wünimKüreºnnû layyišmü`ë´lîm wüyädëºnû ´al-Tühî-bô Kî|-´äHîºnû büSärëºnû hû´ wa|yyišmü`û ´eHäyw                                
Rdz 37,27 ChodŸcie, sprzedamy go Izmaelitom! Nie zabijajmy go, wszak jest on naszym bratem! I us³uchali go bracia.                                          
Rdz 37,28 וַיַּעַבְרוּ אֲנָשִׁים מִדְיָנִים סֹחֲרִים וַיִּמְשְׁכוּ וַיַּעֲלוּ אֶת־יוֹסֵף מִן־הַבּוֹר וַיִּמְכְּרוּ אֶת־יוֹסֵף לַיִּשְׁמְעֵאלִים בְּעֶשְׂרִים כָּסֶף וַיָּבִיאוּ אֶת־יוֹסֵף מִצְרָיְמָה׃                    
Rdz 37,28 waj ja aw ru a na szim mid ja nim so Ha rim waj jim sze chu waj ja a lu et - jo sef min - haB Bor waj jim Ke ru et - jo sef laj jisz me e lim Be es rim Ka sef waj ja wi u et - jo sef mic raj ma                    
Rdz 37,28 wayya|`abrû ´ánäšîm midyänîm sö|Hárîm wa|yyimšükû wayya|`álû ´et-yôsëp min-haBBôr wayyimKürû ´et-yôsëp layyišmü`ë´lîm Bü`eSrîm Käºsep wayyäbû ´et-yôsëp micräºymâ                    
Rdz 37,28 I gdy kupcy madianiccy ich mijali, wyci¹gn¹wszy spiesznie Józefa ze studni, sprzedali go Izmaelitom za dwadzieœcia [sztuk] srebra, a ci zabrali go z sob¹ do Egiptu.                                      
Rdz 37,29 וַיָּשָׁב רְאוּבֵן אֶל־הַבּוֹר וְהִנֵּה אֵין־יוֹסֵף בַּבּוֹר וַיִּקְרַע אֶת־בְּגָדָיו׃                                    
Rdz 37,29 waj ja szow re u wen el - haB Bor we hin ne en - jo sef BaB Bor waj jiq ra et - Be ga daw                                    
Rdz 37,29 wayy亚ob rü´ûbën ´el-haBBôr wühinnË ´ên-yôsëp BaBBôr wayyiqra` ´et-Bügädäyw                                    
Rdz 37,29 Gdy Ruben wróci³ do owej studni i zobaczy³, ¿e nie ma w niej Józefa, rozdar³ swoje szaty                                            
Rdz 37,30 וַיָּשָׁב אֶל־אֶחָיו וַיֹּאמַר הַיֶּלֶד אֵינֶנּוּ וַאֲנִי אָנָה אֲנִי־בָא׃