Wys³uchaj ca³ego rozdzia³u (mp3) wys³uchaj ca³ego rozdzia³u (mp3)




 
poprzedni rozdzia³ index nastêpny rozdzia³

Rdz 41,1 וַיְהִי מִקֵּץ שְׁנָתַיִם יָמִים וּפַרְעֹה חֹלֵם וְהִנֵּה עֹמֵד עַל־הַיְאֹר׃                                  
Rdz 41,1 wa je hi miq qec sze na ta jim ja mim u fa ro Ho lem we hin ne o med al - ha je or                                  
Rdz 41,1 wayühî miqqëc šünätaºyim yämîm ûpar`ò Hölëm wühinnË `ömëd `al-hayü´ör                                  
Rdz 41,1 W dwa lata póŸniej faraon mia³ sen. [Œni³o mu siê, ¿e] sta³ nad Nilem.                                              
Rdz 41,2 וְהִנֵּה מִן־הַיְאֹר עֹלֹת שֶׁבַע פָּרוֹת יְפוֹת מַרְאֶה וּבְרִיאֹת בָּשָׂר וַתִּרְעֶינָה בָּאָחוּ׃                              
Rdz 41,2 we hin ne min - ha je or o lot sze wa Pa rot je fot ma re u we ri ot Ba sar waT Ti re na Ba a Hu                              
Rdz 41,2 wühinnË min-hayü´ör `ölöt šeºba` Pärôt yüpôt mar´è ûbürî´öt BäSär waTTir`ʺnâ Bä´äºHû                              
Rdz 41,2 I oto z Nilu wysz³o siedem krów piêknych i t³ustych, które zaczê³y siê paœæ wœród sitowia.                                            
Rdz 41,3 וְהִנֵּה שֶׁבַע פָּרוֹת אֲחֵרוֹת עֹלוֹת אַחֲרֵיהֶן מִן־הַיְאֹר רָעוֹת מַרְאֶה וְדַקּוֹת בָּשָׂר וַתַּעֲמֹדְנָה אֵצֶל הַפָּרוֹת עַל־שְׂפַת הַיְאֹר׃                    
Rdz 41,3 we hin ne sze wa Pa rot a He rot o lot a Ha re hen min - ha je or ra ot ma re we daq qot Ba sar waT Ta a mod na e cel haP Pa rot al - se fat ha je or                    
Rdz 41,3 wühinnË šeºba` Pärôt ´áHërôt `ölôt ´aHárêhen min-hayü´ör rä`ôt mar´è wüdaqqôt BäSär wa|TTa`ámöºdnâ ´ëºcel haPPärôt `al-Süpat hayü´ör                    
Rdz 41,3 Ale oto siedem innych krów wysz³o z Nilu, brzydkich i chudych, które stanê³y obok tamtych nad brzegiem Nilu.                                          
Rdz 41,4 וַתֹּאכַלְנָה הַפָּרוֹת רָעוֹת הַמַּרְאֶה וְדַקֹּת הַבָּשָׂר אֵת שֶׁבַע הַפָּרוֹת יְפֹת הַמַּרְאֶה וְהַבְּרִיאֹת וַיִּיקַץ פַּרְעֹה׃                        
Rdz 41,4 waT To chal na haP Pa rot ra ot ham ma re we daq qot haB Ba sar et sze wa haP Pa rot je fot ham ma re we haB Be ri ot waj ji qac Pa ro                        
Rdz 41,4 waTTö´kaºlnâ haPPärôt rä`ôt hammar´è wüdaqqöt haBBäSär ´ët šeºba` haPPärôt yüpöt hammar´è wühaBBürî´öt wayyîqac Par`ò                        
Rdz 41,4 Te brzydkie i chude krowy po¿ar³y siedem owych krów piêknych i t³ustych. Faraon przebudzi³ siê.                                            
Rdz 41,5 וַיִּישָׁן וַיַּחֲלֹם שֵׁנִית וְהִנֵּה שֶׁבַע שִׁבֳּלִים עֹלוֹת בְּקָנֶה אֶחָד בְּרִיאוֹת וְטֹבוֹת׃                              
Rdz 41,5 waj ji szan waj ja Ha lom sze nit we hin ne sze wa sziB Bó lim o lot Be qa ne e Had Be ri ot we to wot                              
Rdz 41,5 wayyîšän wa|yyaHálöm šënît wühinnË šeºba` šiBBólîm `ölôt Büqänè ´eHäd Bürî´ôt wü†öbôt                              
Rdz 41,5 A kiedy znów zasn¹³, mia³ drugi sen. Przyœni³o mu siê siedem k³osów wyrastaj¹cych z jednej ³odygi, zdrowych i piêknych.                                          
Rdz 41,6 וְהִנֵּה שֶׁבַע שִׁבֳּלִים דַּקּוֹת וּשְׁדוּפֹת קָדִים צֹמְחוֹת אַחֲרֵיהֶן׃                                    
Rdz 41,6 we hin ne sze wa sziB Bó lim Daq qot u sze du fot qa dim com Hot a Ha re hen                                    
Rdz 41,6 wühinnË šeºba` šiBBólîm Daqqôt ûšüdûpöt qädîm cömHôt ´aHárêhen                                    
Rdz 41,6 A oto po nich wyros³o siedem k³osów pustych i zniszczonych wiatrem wschodnim.                                            
Rdz 41,7 וַתִּבְלַעְנָה הַשִּׁבֳּלִים הַדַּקּוֹת אֵת שֶׁבַע הַשִּׁבֳּלִים הַבְּרִיאוֹת וְהַמְּלֵאוֹת וַיִּיקַץ פַּרְעֹה וְהִנֵּה חֲלוֹם׃                            
Rdz 41,7 waT Tiw la na hasz sziB Bó lim haD Daq qot et sze wa hasz sziB Bó lim haB Be ri ot we ham me le ot waj ji qac Pa ro we hin ne Ha lom                            
Rdz 41,7 waTTiblaº`nâ haššiBBólîm haDDaqqôt ´ët šeºba` ha|ššiBBólîm haBBürî´ôt wühammülë´ôt wayyîqac Par`ò wühinnË Hálôm                            
Rdz 41,7 I te puste k³osy poch³onê³y owych siedem k³osów zdrowych i pe³nych. Potem faraon przebudzi³ siê. By³ to tylko sen.                                          
Rdz 41,7 וַיְהִי בַבֹּקֶר וַתִּפָּעֶם רוּחוֹ וַיִּשְׁלַח וַיִּקְרָא אֶת־כָּל־חַרְטֻמֵּי מִצְרַיִם וְאֶת־כָּל־חֲכָמֶיהָ וַיְסַפֵּר פַּרְעֹה לָהֶם אֶת־חֲלֹמוֹ וְאֵין־פּוֹתֵר אוֹתָם לְפַרְעֹה׃                    
Rdz 41,7 wa je hi waB Bo qer waT TiP Pa em ru Ho waj jisz laH waj jiq ra et - Kol - Har tum me mic ra jim we et - Kol - Ha cha me ha wa je saP Per Pa ro la hem et - Ha lo mo we en - Po ter o tam le fa ro                    
Rdz 41,7 wayühî baBBöºqer waTTiPPäº`em rûHô wayyišlaH wayyiqrä´ ´et-Kol-Har†ummê micraºyim wü´et-Kol-Hákämʺhä wayüsaPPër Par`ò lähem ´et-Hálömô wü´ên-Pôtër ´ôtäm lüpar`ò                    
Rdz 41,7 Rano faraon, zaniepokojony, rozkaza³ wezwaæ wszystkich wró¿bitów egipskich oraz wszystkich mêdrców i opowiedzia³ im, co mu siê œni³o. Nie by³o jednak nikogo, kto by umia³ wyt³umaczyæ faraonowi te sny.                                    
Rdz 41,9 וַיְדַבֵּר שַׂר הַמַּשְׁקִים אֶת־פַּרְעֹה לֵאמֹר אֶת־חֲטָאַי אֲנִי מַזְכִּיר הַיּוֹם׃                                  
Rdz 41,9 wa je daB Ber sar ham masz qim et - Pa ro le mor et - Ha ta aj a ni maz Kir haj jom                                  
Rdz 41,9 wayüdaBBër Sar hammašqîm ´et-Par`ò lë´mör ´et-Há†ä´ay ´ánî mazKîr hayyôm                                  
Rdz 41,9 Wtedy prze³o¿ony podczaszych rzek³ do faraona: Dzisiaj wyznam moje grzechy.                                            
Rdz 41,10 פַּרְעֹה קָצַף עַל־עֲבָדָיו וַיִּתֵּן אֹתִי בְּמִשְׁמַר בֵּית שַׂר הַטַּבָּחִים אֹתִי וְאֵת שַׂר הָאֹפִים׃                          
Rdz 41,10 Pa ro qa caf al - a wa daw waj jiT Ten o ti Be misz mar Bet sar hat taB Ba Him o ti we et sar ha o fim                          
Rdz 41,10 Par`ò qäcap `al-`ábädäyw wayyiTTën ´ötî Bümišmar Bêt Sar ha††aBBäHîm ´ötî wü´ët Sar hä´öpîm                          
Rdz 41,10 Faraon, rozgniewawszy siê na swego s³ugê odda³ mnie, a ze mn¹ i prze³o¿onego piekarzy pod stra¿ do domu prze³o¿onego dworzan.                                        
Rdz 41,11 וַנַּחַלְמָה חֲלוֹם בְּלַיְלָה אֶחָד אֲנִי וָהוּא אִישׁ כְּפִתְרוֹן חֲלֹמוֹ חָלָמְנוּ׃                                
Rdz 41,11 wan na Hal ma Ha lom Be laj la e Had a ni wa hu isz Ke fit ron Ha lo mo Ha lam nu                                
Rdz 41,11 wanna|Halmâ Hálôm Bülaºylâ ´eHäd ´ánî wähû´ ´îš Küpitrôn Hálömô Häläºmnû                                
Rdz 41,11 I wtedy mieliœmy obaj jednej nocy sen, on inny a ja inny.                                              
Rdz 41,12 וְשָׁם אִתָּנוּ נַעַר עִבְרִי עֶבֶד לְשַׂר הַטַּבָּחִים וַנְּסַפֶּר־לוֹ וַיִּפְתָּר־לָנוּ אֶת־חֲלֹמֹתֵינוּ אִישׁ כַּחֲלֹמוֹ פָּתָר׃                          
Rdz 41,12 we szam iT Ta nu na ar iw ri e wed le sar hat taB Ba Him wan ne saP Per - lo waj jif Tor - la nu et - Ha lo mo te nu isz Ka Ha lo mo Pa tar                          
Rdz 41,12 wüšäm ´iTTäºnû naº`ar `ibrî `eºbed lüSar ha††aBBäHîm wannüºsaPPer-lô wayyipTor-läºnû ´et-Hálömötêºnû ´îš KaHálömô Pätär                          
Rdz 41,12 A by³ tam z nami pewien m³ody Hebrajczyk, s³uga prze³o¿onego dworzan. Opowiedzieliœmy mu, a on wyt³umaczy³ nam nasze sny, t³umacz¹c sen ka¿dego z nas.                                      
Rdz 41,13 וַיְהִי כַּאֲשֶׁר פָּתַר־לָנוּ כֵּן הָיָה אֹתִי הֵשִׁיב עַל־כַּנִּי וְאֹתוֹ תָלָה׃                                
Rdz 41,13 wa je hi Ka a szer Pa tar - la nu Ken ha ja o ti he sziw al - Kan ni we o to ta la                                
Rdz 41,13 wayühî Ka´ášer Pä|tar-läºnû Kën häyâ ´ötî hëšîb `al-Kannî wü´ötô tälâ                                
Rdz 41,13 I sta³o siê tak, jak nam je wyt³umaczy³: mnie przywróci³ [faraon] na mój urz¹d, a jego powiesi³.                                            
Rdz 41,14 וַיִּשְׁלַח פַּרְעֹה וַיִּקְרָא אֶת־יוֹסֵף וַיְרִיצֻהוּ מִן־הַבּוֹר וַיְגַלַּח וַיְחַלֵּף שִׂמְלֹתָיו וַיָּבֹא אֶל־פַּרְעֹה׃                              
Rdz 41,14 waj jisz laH Pa ro waj jiq ra et - jo sef wa je ri cu hu min - haB Bor wa je gal laH wa je Hal lef sim lo taw waj ja wo el - Pa ro                              
Rdz 41,14 wayyišlaH Par`ò wayyiqrä´ ´et-yôsëp wayürîcuºhû min-haBBôr wayügallaH wayüHallëp Simlötäyw wayyäbö´ ´el-Par`ò                              
Rdz 41,14 Wtedy faraon kaza³ wezwaæ Józefa. Wyprowadzono go wiêc pospiesznie z lochu, a on, ogoliwszy siê oraz zmieniwszy szaty, przyszed³ do faraona.                                        
Rdz 41,15 וַיֹּאמֶר פַּרְעֹה אֶל־יוֹסֵף חֲלוֹם חָלַמְתִּי וּפֹתֵר אֵין אֹתוֹ וַאֲנִי שָׁמַעְתִּי עָלֶיךָ לֵאמֹר תִּשְׁמַע חֲלוֹם לִפְתֹּר אֹתוֹ׃                    
Rdz 41,15 waj jo mer Pa ro el - jo sef Ha lom Ha lam Ti u fo ter en o to wa a ni sza ma Ti a le cha le mor Tisz ma Ha lom lif Tor o to                    
Rdz 41,15 wayyöº´mer Par`ò ´el-yôsëp Hálôm HälaºmTî ûpötër ´ên ´ötô wa´ánî šämaº`Tî `älʺkä lë´mör Tišma` Hálôm lipTör ´ötô                    
Rdz 41,15 Faraon rzek³ do Józefa: Mia³em sen, którego nikt nie umie wyt³umaczyæ. Ja zaœ s³ysza³em, jak mówiono o tobie, ¿e skoro us³yszysz sen, zaraz go wyt³umaczysz.                                        
Rdz 41,16 וַיַּעַן יוֹסֵף אֶת־פַּרְעֹה לֵאמֹר בִּלְעָדָי אֱלֹהִים יַעֲנֶה אֶת־שְׁלוֹם פַּרְעֹה׃                                  
Rdz 41,16 waj ja an jo sef et - Pa ro le mor Bi la daj e lo him ja a ne et - sze lom Pa ro                                  
Rdz 41,16 wayyaº`an yôsëp ´et-Par`ò lë´mör Bil`ädäy ´élöhîm ya`ánè ´et-šülôm Par`ò                                  
Rdz 41,16 Józef tak odpowiedzia³ faraonowi: Nie ja, lecz Bóg da pomyœln¹ odpowiedŸ tobie, o faraonie.                                            
Rdz 41,17 וַיְדַבֵּר פַּרְעֹה אֶל־יוֹסֵף בַּחֲלֹמִי הִנְנִי עֹמֵד עַל־שְׂפַת הַיְאֹר׃                                    
Rdz 41,17 wa je daB Ber Pa ro el - jo sef Ba Ha lo mi hin ni o med al - se fat ha je or                                    
Rdz 41,17 wayüdaBBër Par`ò ´el-yôsëp BaHálömî hinnî `ömëd `al-Süpat hayü´ör                                    
Rdz 41,17 Faraon zacz¹³ wiêc opowiadaæ Józefowi: Œni³o mi siê, ¿e sta³em nad brzegiem Nilu.                                            
Rdz 41,18 וְהִנֵּה מִן־הַיְאֹר עֹלֹת שֶׁבַע פָּרוֹת בְּרִיאוֹת בָּשָׂר וִיפֹת תֹּאַר וַתִּרְעֶינָה בָּאָחוּ׃                              
Rdz 41,18 we hin ne min - ha je or o lot sze wa Pa rot Be ri ot Ba sar wi fot To ar waT Ti re na Ba a Hu                              
Rdz 41,18 wühinnË min-hayü´ör `ölöt šeºba` Pärôt Bürî´ôt BäSär wîpöt Töº´ar waTTir`ʺnâ Bä´äºHû                              
Rdz 41,18 I nagle z Nilu wysz³o siedem krów t³ustych i piêknych, które zaczê³y siê paœæ wœród sitowia.                                            
Rdz 41,19 וְהִנֵּה שֶׁבַע־פָּרוֹת אֲחֵרוֹת עֹלוֹת אַחֲרֵיהֶן דַּלּוֹת וְרָעוֹת תֹּאַר מְאֹד וְרַקּוֹת בָּשָׂר לֹא־רָאִיתִי כָהֵנָּה בְּכָל־אֶרֶץ מִצְרַיִם לָרֹעַ׃                    
Rdz 41,19 we hin ne sze wa - Pa rot a He rot o lot a Ha re hen Dal lot we ra ot To ar me od we raq qot Ba sar lo - ra i ti cha hen na Be chol - e rec mic ra jim la ro a                    
Rdz 41,19 wühinnË še|ba`-Pärôt ´áHërôt `ölôt ´aHárêhen Dallôt würä`ôt Töº´ar mü´öd würaqqôt BäSär lö|´-rä´îºtî kähëºnnâ Bükol-´eºrec micraºyim läröª`                    
Rdz 41,19 A oto siedem krów innych wysz³o za nimi, chudych i tak brzydkich, ¿e podobnie brzydkich nie widzia³em w ca³ym Egipcie.                                          
Rdz 41,20 וַתֹּאכַלְנָה הַפָּרוֹת הָרַקּוֹת וְהָרָעוֹת אֵת שֶׁבַע הַפָּרוֹת הָרִאשֹׁנוֹת הַבְּרִיאֹת׃                                  
Rdz 41,20 waT To chal na haP Pa rot ha raq qot we ha ra ot et sze wa haP Pa rot ha ri szo not haB Be ri ot                                  
Rdz 41,20 waTTö´kaºlnâ haPPärôt häraqqôt wühärä`ôt ´ët šeºba` haPPärôt häri´šönôt haBBürî´öt                                  
Rdz 41,20 Krowy chude i brzydkie po¿ar³y owych siedem krów pierwszych, t³ustych.                                              
Rdz 41,21 וַתָּבֹאנָה אֶל־קִרְבֶּנָה וְלֹא נוֹדַע כִּי־בָאוּ אֶל־קִרְבֶּנָה וּמַרְאֵיהֶן רַע כַּאֲשֶׁר בַּתְּחִלָּה וָאִיקָץ׃                              
Rdz 41,21 waT Ta wo na el - qir Be na we lo no da Ki - wa u el - qir Be na u ma re hen ra Ka a szer BaT Te Hil la wa i qac                              
Rdz 41,21 waTTäböº´nâ ´el-qirBeºnâ wülö´ nôda` Kî-b亴û ´el-qirBeºnâ ûmar´êhen ra` Ka´ášer BaTTüHillâ wä´îqäc                              
Rdz 41,21 Gdy te znalaz³y siê w ich brzuchach, nie by³o wcale znaæ, ¿e tam wesz³y; te, które je po¿ar³y, by³y nadal tak samo chude jak poprzednio. I ockn¹³em siê.                                        
Rdz 41,22 וָאֵרֶא בַּחֲלֹמִי וְהִנֵּה שֶׁבַע שִׁבֳּלִים עֹלֹת בְּקָנֶה אֶחָד מְלֵאֹת וְטֹבוֹת׃                                
Rdz 41,22 wa e re Ba Ha lo mi we hin ne sze wa sziB Bó lim o lot Be qa ne e Had me le ot we to wot                                
Rdz 41,22 wä´ëºre´ BaHálömî wühinnË šeºba` šiBBólîm `ölöt Büqänè ´eHäd mülë´öt wü†öbôt                                
Rdz 41,22 A potem zobaczy³em we œnie siedem k³osów wyrastaj¹cych z jednej ³odygi, zdrowych i piêknych.                                            
Rdz 41,23 וְהִנֵּה שֶׁבַע שִׁבֳּלִים צְנֻמוֹת דַּקּוֹת שְׁדֻפוֹת קָדִים צֹמְחוֹת אַחֲרֵיהֶם׃                                  
Rdz 41,23 we hin ne sze wa sziB Bó lim ce nu mot Daq qot sze du fot qa dim com Hot a Ha re hem                                  
Rdz 41,23 wühinnË šeºba` šiBBólîm cünùmôt Daqqôt šüdùpôt qädîm cömHôt ´aHárêhem                                  
Rdz 41,23 Lecz oto siedem k³osów zeschniêtych, pustych, zniszczonych wiatrem wschodnim wyros³o po nich.                                          
Rdz 41,24 וַתִּבְלַעְןָ הָשִׁבֳּלִים הַדַּקֹּת אֵת שֶׁבַע הַשִׁבֳּלִים הַטֹּבוֹת וָאֹמַר אֶל־הַחַרְטֻמִּים וְאֵין מַגִּיד לִי׃                            
Rdz 41,24 waT Tiw la na ha sziB Bó lim haD Daq qot et sze wa ha sziB Bó lim hat to wot wa o mar el - ha Har tum mim we en maG Gid li                            
Rdz 41,24 waTTiblaº`nä häšiBBólîm haDDaqqöt ´ët šeºba` ha|šiBBólîm ha††öbôt wä|´ömar ´el-ha|Har†ummîm wü´ên maGGîd lî                            
Rdz 41,24 I te puste k³osy poch³onê³y owych siedem k³osów piêknych. A gdy to opowiedzia³em wró¿bitom, ¿aden nie potrafi³ mi wyt³umaczyæ.                                        
Rdz 41,25 וַיֹּאמֶר יוֹסֵף אֶל־פַּרְעֹה חֲלוֹם פַּרְעֹה אֶחָד הוּא אֵת אֲשֶׁר הָאֱלֹהִים עֹשֶׂה הִגִּיד לְפַרְעֹה׃                          
Rdz 41,25 waj jo mer jo sef el - Pa ro Ha lom Pa ro e Had hu et a szer ha e lo him o se hiG Gid le fa ro                          
Rdz 41,25 wayyöº´mer yôsëp ´el-Par`ò Hálôm Par`ò ´eHäd hû´ ´ët ´ášer hä´élöhîm `öSè hiGGîd lüpar`ò                          
Rdz 41,25 Józef rzek³ do faraona: Sen twój, o faraonie, jest jeden. To, co Bóg zamierza uczyniæ, zapowiedzia³ tobie, faraonie.                                          
Rdz 41,26 שֶׁבַע פָּרֹת הַטֹּבֹת שֶׁבַע שָׁנִים הֵנָּה וְשֶׁבַע הַשִּׁבֳּלִים הַטֹּבֹת שֶׁבַע שָׁנִים הֵנָּה חֲלוֹם אֶחָד הוּא׃                      
Rdz 41,26 sze wa Pa rot hat to wot sze wa sza nim hen na we sze wa hasz sziB Bó lim hat to wot sze wa sza nim hen na Ha lom e Had hu                      
Rdz 41,26 šeºba` Päröt ha††öböt šeºba` šänîm hëºnnâ wüšeºba` ha|ššiBBólîm ha††öböt šeºba` šänîm hëºnnâ Hálôm ´eHäd hû´                      
Rdz 41,26 Siedem krów piêknych - to siedem lat, i siedem k³osów piêknych - to te¿ siedem lat; jest to bowiem sen jeden.                                          
Rdz 41,27 וְשֶׁבַע הַפָּרוֹת הָרַקּוֹת וְהָרָעֹת הָעֹלֹת אַחֲרֵיהֶן שֶׁבַע שָׁנִים הֵנָּה וְשֶׁבַע הַשִׁבֳּלִים הָרֵקוֹת שְׁדֻפוֹת הַקָּדִים יִהְיוּ שֶׁבַע שְׁנֵי רָעָב׃                
Rdz 41,27 we sze wa haP Pa rot ha raq qot we ha ra ot ha o lot a Ha re hen sze wa sza nim hen na we sze wa ha sziB Bó lim ha re qot sze du fot haq qa dim jih ju sze wa sze ne ra aw                
Rdz 41,27 wüšeºba` haPPärôt hä|raqqôt wühärä`öt hä`ölöt ´aHárêhen šeºba` šänîm hëºnnâ wüšeºba` ha|šiBBólîm härëqôt šüdùpôt haqqädîm yihyû šeºba` šünê rä`äb                
Rdz 41,27 Siedem zaœ krów chudych i brzydkich, które wysz³y za tamtymi, i siedem k³osów pustych i zniszczonych wiatrem wschodnim - to te¿ siedem lat - g³odu.                                        
Rdz 41,28 הוּא הַדָּבָר אֲשֶׁר דִּבַּרְתִּי אֶל־פַּרְעֹה אֲשֶׁר הָאֱלֹהִים עֹשֶׂה הֶרְאָה אֶת־פַּרְעֹה׃                                
Rdz 41,28 hu haD Da war a szer DiB Bar Ti el - Pa ro a szer ha e lo him o se he ra et - Pa ro                                
Rdz 41,28 hû´ haDDäbär ´ášer DiBBaºrTî ´el-Par`ò ´ášer hä´élöhîm `öSè her´â ´et-Par`ò                                
Rdz 41,28 To, o czym mówiê faraonowi, Bóg uczyni tak, jak pokaza³ faraonowi.                                              
Rdz 41,29 הִנֵּה שֶׁבַע שָׁנִים בָּאוֹת שָׂבָע גָּדוֹל בְּכָל־אֶרֶץ מִצְרָיִם׃                                    
Rdz 41,29 hin ne sze wa sza nim Ba ot sa wa Ga dol Be chol - e rec mic ra jim                                    
Rdz 41,29 hinnË šeºba` šänîm Bä´ôt Säbä` Gädôl Bükol-´eºrec micräºyim                                    
Rdz 41,29 Bo nadejdzie siedem lat obfitoœci wielkiej w ca³ym Egipcie.                                              
Rdz 41,30 וְקָמוּ שֶׁבַע שְׁנֵי רָעָב אַחֲרֵיהֶן וְנִשְׁכַּח כָּל־הַשָּׂבָע בְּאֶרֶץ מִצְרָיִם וְכִלָּה הָרָעָב אֶת־הָאָרֶץ׃                            
Rdz 41,30 we qa mu sze wa sze ne ra aw a Ha re hen we nisz KaH Kol - has sa wa Be e rec mic ra jim we chil la ha ra aw et - ha a rec                            
Rdz 41,30 wüqämû šeºba` šünê rä`äb ´aHárêhen wünišKaH Kol-haSSäbä` Bü´eºrec micräºyim wükillâ härä`äb ´et-hä´äºrec                            
Rdz 41,30 A po nich nastanie siedem lat g³odu; i pójdzie w niepamiêæ ca³a ta obfitoœæ w Egipcie, gdy g³ód bêdzie niszczy³ kraj.                                          
Rdz 41,31 וְלֹא־יִוָּדַע הַשָּׂבָע בָּאָרֶץ מִפְּנֵי הָרָעָב הַהוּא אַחֲרֵי־כֵן כִּי־כָבֵד הוּא מְאֹד׃                                
Rdz 41,31 we lo - jiw wa da has sa wa Ba a rec miP Pe ne ha ra aw ha hu a Ha re - chen Ki - cha wed hu me od                                
Rdz 41,31 wülö|´-yiwwäda` haSSäbä` Bä´äºrec miPPünê härä`äb hahû´ ´aHárê-kën Kî|-käbëd hû´ mü´öd                                
Rdz 41,31 Nie bêd¹ ju¿ wiedzieli o obfitoœci w tym kraju wskutek g³odu, który potem nadejdzie, bo bêdzie to g³ód bardzo ciê¿ki.                                          
Rdz 41,32 וְעַל הִשָּׁנוֹת הַחֲלוֹם אֶל־פַּרְעֹה פַּעֲמָיִם כִּי־נָכוֹן הַדָּבָר מֵעִם הָאֱלֹהִים וּמְמַהֵר הָאֱלֹהִים לַעֲשֹׂתוֹ׃