Wys³uchaj ca³ego rozdzia³u (mp3) wys³uchaj ca³ego rozdzia³u (mp3)




 
poprzedni rozdzia³ index nastêpny rozdzia³

Rdz 24,1 וְאַבְרָהָם זָקֵן בָּא בַּיָּמִים וַיהוה בֵּרַךְ אֶת־אַבְרָהָם בַּכֹּל׃                                    
Rdz 24,1 we aw ra ham za qen Ba Baj ja mim wjhwh(wa do naj) Be rach et - aw ra ham BaK Kol                                    
Rdz 24,1 wü´abrähäm zäqën Bä´ Bayyämîm wyhwh(wa|´dönäy) Bërak ´et-´abrähäm BaKKöl                                    
Rdz 24,1 Abraham zestarza³ siê i doszed³ do podesz³ego wieku, a Bóg mu we wszystkim b³ogos³awi³.                                              
Rdz 24,2 וַיֹּאמֶר אַבְרָהָם אֶל־עַבְדּוֹ זְקַן בֵּיתוֹ הַמֹּשֵׁל בְּכָל־אֲשֶׁר־לוֹ שִׂים־נָא יָדְךָ תַּחַת יְרֵכִי׃                              
Rdz 24,2 waj jo mer aw ra ham el - aw Do ze qan Be to ham mo szel Be chol - a szer - lo sim - na jad cha Ta Hat je re chi                              
Rdz 24,2 wayyöº´mer ´abrähäm ´el-`abDô züqan Bêtô hammöšël Bükol-´ášer-lô Sî|m-nä´ yädkä TaºHat yürëkî                              
Rdz 24,2 I rzek³ Abraham do swego s³ugi, który piastowa³ w jego rodzinie godnoœæ zarz¹dcy ca³ej posiad³oœci: Po³ó¿ mi tw¹ rêkê pod biodro,                                            
Rdz 24,3 וְאַשְׁבִּיעֲךָ בַּיהוה אֱלֹהֵי הַשָּׁמַיִם וֵאלֹהֵי הָאָרֶץ אֲשֶׁר לֹא־תִקַּח אִשָּׁה לִבְנִי מִבְּנוֹת הַכְּנַעֲנִי אֲשֶׁר אָנֹכִי יוֹשֵׁב בְּקִרְבּוֹ׃                    
Rdz 24,3 we asz Bi a cha Bjhwh(Ba do naj) e lo he hasz sza ma jim we lo he ha a rec a szer lo - tiq qaH isz sza liw ni miB Be not haK Ke na a ni a szer a no chi jo szew Be qir Bo                    
Rdz 24,3 wü´ašBîº`ákä Byhwh(Ba|´dönäy) ´élöhê haššämaºyim wë|´löhê hä´äºrec ´ášer lö|´-tiqqaH ´iššâ libnî miBBünôt ha|KKüna`ánî ´ášer ´änökî yôšëb BüqirBô                    
Rdz 24,3 bo chcê, ¿ebyœ mi przysi¹g³ na Pana, Boga nieba i ziemi, ¿e nie weŸmiesz dla mego syna Izaaka ¿ony spoœród kobiet Kanaanu, w którym mieszkam,                                          
Rdz 24,4 כִּי אֶל־אַרְצִי וְאֶל־מוֹלַדְתִּי תֵּלֵךְ וְלָקַחְתָּ אִשָּׁה לִבְנִי לְיִצְחָק׃                                    
Rdz 24,4 Ki el - ar ci we el - mo lad Ti Te lech we la qaH Ta isz sza liw ni le jic Haq                                    
Rdz 24,4 ´el-´arcî wü´el-môladTî Tëlëk wüläqaHTä ´iššâ libnî lüyicHäq                                    
Rdz 24,4 ale ¿e pójdziesz do mego rodzinnego kraju i wybierzesz ¿onê dla mego syna Izaaka.                                              
Rdz 24,5 וַיֹּאמֶר אֵלָיו הָעֶבֶד אוּלַי לֹא־תֹאבֶה הָאִשָּׁה לָלֶכֶת אַחֲרַי אֶל־הָאָרֶץ הַזֹּאת הֶהָשֵׁב אָשִׁיב אֶת־בִּנְךָ אֶל־הָאָרֶץ אֲשֶׁר־יָצָאתָ מִשָּׁם׃                    
Rdz 24,5 waj jo mer e law ha e wed u laj lo - to we ha isz sza la le chet a Ha raj el - ha a rec haz zot he ha szew a sziw et - Bin cha el - ha a rec a szer - ja ca ta misz szam                    
Rdz 24,5 wayyöº´mer ´ëläyw hä`eºbed ´ûlay lö´-tö´bè hä|´iššâ läleºket ´aHáray ´el-hä´äºrec hazzö´t he|häšëb ´äšîb ´et-Binkä ´el-hä´äºrec ´ášer-yäc亴tä miššäm                    
Rdz 24,5 Odpowiedzia³ mu s³uga: A gdyby taka kobieta nie zechcia³a przyjœæ ze mn¹ do tego kraju, czy mogê wtedy zaprowadziæ twego syna do kraju, z którego pochodzisz?                                          
Rdz 24,6 וַיֹּאמֶר אֵלָיו אַבְרָהָם הִשָּׁמֶר לְךָ פֶּן־תָּשִׁיב אֶת־בְּנִי שָׁמָּה׃                                    
Rdz 24,6 waj jo mer e law aw ra ham hisz sza mer le cha Pen - Ta sziw et - Be ni szam ma                                    
Rdz 24,6 wayyöº´mer ´ëläyw ´abrähäm hiššäºmer lükä Pen-Täšîb ´et-Bünî šäºmmâ                                    
Rdz 24,6 Rzek³ do niego Abraham: Nie czyñ tego nigdy, abyœ mia³ tam wracaæ z moim synem!                                              
Rdz 24,7 יהוה אֱלֹהֵי הַשָּׁמַיִם אֲשֶׁר לְקָחַנִי מִבֵּית אָבִי וּמֵאֶרֶץ מוֹלַדְתִּי וַאֲשֶׁר דִּבֶּר־לִי וַאֲשֶׁר נִשְׁבַּע־לִי לֵאמֹר לְזַרְעֲךָ אֶתֵּן אֶת־הָאָרֶץ הַזֹּאת הוּא יִשְׁלַח מַלְאָכוֹ לְפָנֶיךָ וְלָקַחְתָּ אִשָּׁה לִבְנִי מִשָּׁם׃
Rdz 24,7 jhwh(a do naj) e lo he hasz sza ma jim a szer le qa Ha ni miB Bet a wi u me e rec mo lad Ti wa a szer DiB Ber - li wa a szer nisz Ba - li le mor le za ra cha eT Ten et - ha a rec haz zot hu jisz laH ma la cho le fa ne cha we la qaH Ta isz sza liw ni misz szam
Rdz 24,7 yhwh(´ädönäy) ´élöhê haššämaºyim ´ášer lüqäHaºnî miBBêt ´äbî ûmë´eºrec mô|ladTî wa´ášer DiBBer-lî wa´ášer ni|šBa|`-lî lë´mör lüzaºr`ákä ´eTTën ´et-hä´äºrec hazzö´t hû´ yišlaH mal´äkô lüpänʺkä wüläqaHTä ´iššâ libnî miššäm
Rdz 24,7 Pan, Bóg niebios, który mnie wywiód³ z domu mego ojca i z mego kraju rodzinnego, który mi uroczyœcie obieca³: Potomstwu twemu dam ten kraj, On poœle swego anio³a przed tob¹; znajdziesz tam ¿onê dla mego syna.                                      
Rdz 24,8 וְאִם־לֹא תֹאבֶה הָאִשָּׁה לָלֶכֶת אַחֲרֶיךָ וְנִקִּיתָ מִשְּׁבֻעָתִי זֹאת רַק אֶת־בְּנִי לֹא תָשֵׁב שָׁמָּה׃                          
Rdz 24,8 we im - lo to we ha isz sza la le chet a Ha re cha we niq qi ta misz sze wu a ti zot raq et - Be ni lo ta szew szam ma                          
Rdz 24,8 wü´im-lö´ tö´bè hä|´iššâ läleºket ´aHárʺkä wüniqqîºtä miššübù`ätî zö´t raq ´et-Bünî lö´ täšëb šäºmmâ                          
Rdz 24,8 A gdyby owa kobieta nie chcia³a przyjœæ z tob¹, wtedy jesteœ zwolniony z przysiêgi; byleœ tylko z synem moim tam nie wraca³.                                            
Rdz 24,9 וַיָּשֶׂם הָעֶבֶד אֶת־יָדוֹ תַּחַת יֶרֶךְ אַבְרָהָם אֲדֹנָיו וַיִּשָּׁבַע לוֹ עַל־הַדָּבָר הַזֶּה׃                              
Rdz 24,9 waj ja sem ha e wed et - ja do Ta Hat je rech aw ra ham a do naw waj jisz sza wa lo al - haD Da war haz ze                              
Rdz 24,9 wayyäºSem hä`eºbed ´et-yädô TaºHat yeºrek ´abrähäm ´ádönäyw wayyiššäºba|` `al-haDDäbär hazzè                              
Rdz 24,9 Wtedy s³uga po³o¿y³ rêkê pod biodro Abrahama, pana swego, i przysi¹g³, ¿e spe³ni, jak mu powiedziano.                                            
Rdz 24,10 וַיִּקַּח הָעֶבֶד עֲשָׂרָה גְמַלִּים מִגְּמַלֵּי אֲדֹנָיו וַיֵּלֶךְ וְכָל־טוּב אֲדֹנָיו בְּיָדוֹ וַיָּקָם וַיֵּלֶךְ אֶל־אֲרַם נַהֲרַיִם אֶל־עִיר נָחוֹר׃                    
Rdz 24,10 waj jiq qaH ha e wed a sa ra ge mal lim miG Ge mal le a do naw waj je lech we chol - tuw a do naw Be ja do waj ja qom waj je lech el - a ram na ha ra jim el - ir na Hor                    
Rdz 24,10 wayyiqqaH hä`ebed `áSärâ gümallîm miGGümallê ´ádönäyw wayyëºlek wükol-†ûb ´ádönäyw Büyädô wayyäºqom wayyëºlek ´el-´áram na|háraºyim ´el-`îr näHôr                    
Rdz 24,10 S³uga ów zabra³ z sob¹ dziesiêæ wielb³¹dów oraz kosztownoœci swego pana i wyruszy³ do Aram-Naharaim, do miasta, w którym mieszka³ Nachor.                                          
Rdz 24,11 וַיַּבְרֵךְ הַגְּמַלִּים מִחוּץ לָעִיר אֶל־בְּאֵר הַמָּיִם לְעֵת עֶרֶב לְעֵת צֵאת הַשֹּׁאֲבֹת׃                              
Rdz 24,11 waj jaw rech haG Ge mal lim mi Huc la ir el - Be er ham ma jim le et e rew le et cet hasz szo a wot                              
Rdz 24,11 wayyabrëk haGGümallîm miHûc lä`îr ´el-Bü´ër hammäºyim lü`ët `eºreb lü`ët cë´t haššö´áböt                              
Rdz 24,11 Tam rozsiod³a³ wielb³¹dy przy studni poza miastem w porze wieczornej, wtedy w³aœnie, kiedy kobiety wychodzi³y czerpaæ wodê.                                            
Rdz 24,12 וַיֹּאמַר יהוה אֱלֹהֵי אֲדֹנִי אַבְרָהָם הַקְרֵה־נָא לְפָנַי הַיּוֹם וַעֲשֵׂה־חֶסֶד עִם אֲדֹנִי אַבְרָהָם׃                            
Rdz 24,12 waj jo mar jhwh(a do naj) e lo he a do ni aw ra ham haq re - na le fa naj haj jom wa a se - He sed im a do ni aw ra ham                            
Rdz 24,12 wayyö´mar yhwh(´ädönäy) ´élöhê ´ádönî ´abrähäm haqrË-nä´ lüpänay hayyôm wa`áSË-Heºsed `ìm ´ádönî ´abrähäm                            
Rdz 24,12 I modli³ siê: Panie, Bo¿e Pana mego Abrahama, spraw, abym spotka³ j¹ dzisiaj; b¹dŸ ³askaw dla mego pana Abrahama!                                            
Rdz 24,13 הִנֵּה אָנֹכִי נִצָּב עַל־עֵין הַמָּיִם וּבְנוֹת אַנְשֵׁי הָעִיר יֹצְאֹת לִשְׁאֹב מָיִם׃                              
Rdz 24,13 hin ne a no chi nic caw al - en ham ma jim u we not an sze ha ir jo cot li szow ma jim                              
Rdz 24,13 hinnË ´änökî niccäb `al-`ên hammäºyim ûbünôt ´anšê hä`îr yöc´öt liš´öb mäºyim                              
Rdz 24,13 Gdy teraz stojê przy Ÿródle i gdy córki mieszkañców tego miasta wychodz¹, aby czerpaæ wodê,                                              
Rdz 24,14 וְהָיָה הַנַּעֲרָ אֲשֶׁר אֹמַר אֵלֶיהָ הַטִּי־נָא כַדֵּךְ וְאֶשְׁתֶּה וְאָמְרָה שְׁתֵה וְגַם־גְּמַלֶּיךָ אַשְׁקֶה אֹתָהּ הֹכַחְתָּ לְעַבְדְּךָ לְיִצְחָק וּבָהּ אֵדַע כִּי־עָשִׂיתָ חֶסֶד עִם־אֲדֹנִי׃          
Rdz 24,14 we ha ja han na a ra a szer o mar e le ha hat ti - na chaD Dech we esz Te we am ra sze te we gam - Ge mal le cha asz qe o ta ho chaH Ta le aw De cha le jic Haq u wa e da Ki - a si ta He sed im - a do ni          
Rdz 24,14 wühäyâ ha|nna`árä ´ášer ´ömar ´ëlʺhä ha††î-nä´ kaDDëk wü´ešTè wü´ämrâ šütË wügam-Gümallʺkä ´ašqè ´ötäh hökaºHTä lü`abDükä lüyicHäq ûbäh ´ëda` Kî-`äSîºtä Heºsed `im-´ádönî          
Rdz 24,14 niechaj dziewczyna, której powiem: Nachyl mi dzban twój, abym siê móg³ napiæ, a ona mi odpowie: Pij, a i wielb³¹dy twoje napojê, bêdzie t¹, któr¹ przeznaczy³eœ dla s³ugi swego Izaaka; wtedy poznam, ¿e jesteœ ³askaw dla mego pana.                                      
Rdz 24,15 וַיְהִי־הוּא טֶרֶם כִּלָּה לְדַבֵּר וְהִנֵּה רִבְקָה יֹצֵאת אֲשֶׁר יֻלְּדָה לִבְתוּאֵל בֶּן־מִלְכָּה אֵשֶׁת נָחוֹר אֲחִי אַבְרָהָם וְכַדָּהּ עַל־שִׁכְמָהּ׃                  
Rdz 24,15 wa je hi - hu te rem Kil la le daB Ber we hin ne riw qa jo cet a szer jul le da liw tu el Ben - mil Ka e szet na Hor a Hi aw ra ham we chaD Da al - szich ma                  
Rdz 24,15 wa|yühî-hû´ †erem Killâ lüdaBBër wühinnË ribqâ yöcë´t ´ášer yullüdâ libtû´ël Ben-milK⠴뺚et näHôr ´áHî ´abrähäm wükaDDäh `al-šikmäh                  
Rdz 24,15 Zanim przesta³ siê modliæ, nadesz³a Rebeka córka Betuela, syna Milki, ¿ony Nachora, brata Abrahama; wysz³a z dzbanem na ramieniu.                                          
Rdz 24,16 וְהַנַּעֲרָ טֹבַת מַרְאֶה מְאֹד בְּתוּלָה וְאִישׁ לֹא יְדָעָהּ וַתֵּרֶד הָעַיְנָה וַתְּמַלֵּא כַדָּהּ וַתָּעַל׃                          
Rdz 24,16 we han na a ra to wat ma re me od Be tu la we isz lo je da a waT Te red ha aj na waT Te mal le chaD Da waT Ta al                          
Rdz 24,16 wüha|nna`árä †öbat mar´è mü´öd Bütûlâ wü´îš lö´ yüdä`äh waTTëºred hä`aºynâ waTTümallë´ kaDDäh waTTäº`al                          
Rdz 24,16 Panna to by³a bardzo piêkna, dziewica, która nie obcowa³a jeszcze z mê¿em. Ona to zesz³a do Ÿród³a i nape³niwszy swój dzban, wraca³a.                                          
Rdz 24,17 וַיָּרָץ הָעֶבֶד לִקְרָאתָהּ וַיֹּאמֶר הַגְמִיאִינִי נָא מְעַט־מַיִם מִכַּדֵּךְ׃                                    
Rdz 24,17 waj ja roc ha e wed liq ra ta waj jo mer hag mi i ni na me at - ma jim miK KaD Dech                                    
Rdz 24,17 wayyäºroc hä`eºbed liqrä´täh wayyöº´mer hagmî´îºnî nä´ mü`a†-maºyim miKKaDDëk                                    
Rdz 24,17 Wtedy s³uga ów szybko zabieg³ jej drogê i rzek³: Daj mi siê napiæ trochê wody z twego dzbana!                                              
Rdz 24,18 וַתֹּאמֶר שְׁתֵה אֲדֹנִי וַתְּמַהֵר וַתֹּרֶד כַּדָּהּ עַל־יָדָהּ וַתַּשְׁקֵהוּ׃                                    
Rdz 24,18 waT To mer sze te a do ni waT Te ma her waT To red KaD Da al - ja da waT Tasz qe hu                                    
Rdz 24,18 waTTöº´mer šütË ´ádönî waTTümahër waTTöºred KaDDäh `al-yädäh waTTašqëºhû                                    
Rdz 24,18 A ona powiedzia³a: Pij, panie mój - i szybko pochyli³a swój dzban, i da³a mu piæ.                                              
Rdz 24,19 וַתְּכַל לְהַשְׁקֹתוֹ וַתֹּאמֶר גַּם לִגְמַלֶּיךָ אֶשְׁאָב עַד אִם־כִּלּוּ לִשְׁתֹּת׃                                  
Rdz 24,19 waT Te chal le hasz qo to waT To mer Gam lig mal le cha e szaw ad im - Kil lu lisz Tot                                  
Rdz 24,19 waTTükal lühašqötô waTTöº´mer Gam ligmallʺkä ´eš´äb `ad ´im-Killû lišTöt                                  
Rdz 24,19 A gdy go napoi³a, rzek³a: Tak¿e dla twych wielb³¹dów naczerpiê wody, aby mog³y piæ do woli.                                              
Rdz 24,20 וַתְּמַהֵר וַתְּעַר כַּדָּהּ אֶל־הַשֹּׁקֶת וַתָּרָץ עוֹד אֶל־הַבְּאֵר לִשְׁאֹב וַתִּשְׁאַב לְכָל־גְּמַלָּיו׃                                
Rdz 24,20 waT Te ma her waT Te ar KaD Da el - hasz szo qet waT Ta roc od el - haB Be er li szow waT Ti szaw le chol - Ge mal law                                
Rdz 24,20 waTTümahër waTTü`ar KaDDâ ´el-haššöºqet waTTäºroc `ôd ´e|l-haBBü´ër liš´öb waTTiš´ab lükol-Gümalläyw                                
Rdz 24,20 Po czym szybko wyla³a ze swego dzbana wodê do koryta i pobieg³a znów do studni czerpaæ wodê, a¿ nanosi³a dla wszystkich wielb³¹dów.                                          
Rdz 24,21 וְהָאִישׁ מִשְׁתָּאֵה לָהּ מַחֲרִישׁ לָדַעַת הַהִצְלִיחַ יהוה דַּרְכּוֹ אִם־לֹא׃                                  
Rdz 24,21 we ha isz misz Ta e la ma Ha risz la da at ha hic li aH jhwh(a do naj) Dar Ko im - lo                                  
Rdz 24,21 wühä´îš mišTä´Ë läh maHárîš lädaº`at ha|hiclîªH yhwh(´ädönäy) DarKô ´im-lö´                                  
Rdz 24,21 On zaœ zdziwiony czeka³ w milczeniu, aby siê przekonaæ, czy Pan pozwoli mu dopi¹æ celu podró¿y, czy nie.                                            
Rdz 24,22 וַיְהִי כַּאֲשֶׁר כִּלּוּ הַגְּמַלִּים לִשְׁתּוֹת וַיִּקַּח הָאִישׁ נֶזֶם זָהָב בֶּקַע מִשְׁקָלוֹ וּשְׁנֵי צְמִידִים עַל־יָדֶיהָ עֲשָׂרָה זָהָב מִשְׁקָלָם׃                  
Rdz 24,22 wa je hi Ka a szer Kil lu haG Ge mal lim lisz Tot waj jiq qaH ha isz ne zem za haw Be qa misz qa lo u sze ne ce mi dim al - ja de ha a sa ra za haw misz qa lam                  
Rdz 24,22 wayühî Ka´ášer Killû haGGümallîm lišTôt wayyiqqaH hä´îš neºzem zähäb Beºqa` mišqälô ûšünê cümîdîm `al-yädʺhä `áSärâ zähäb mišqäläm                  
Rdz 24,22 Ale gdy siê wielb³¹dy napi³y, wyj¹³ kolczyk z³oty wagi pó³ sykla oraz w³o¿y³ na jej rêce dwie bransolety z³ote wa¿¹ce dziesiêæ syklów                                            
Rdz 24,23 וַיֹּאמֶר בַּת־מִי אַתְּ הַגִּידִי נָא לִי הֲיֵשׁ בֵּית־אָבִיךְ מָקוֹם לָנוּ לָלִין׃                              
Rdz 24,23 waj jo mer Bat - mi aTT haG Gi di na li ha jesz Bet - a wich ma qom la nu la lin                              
Rdz 24,23 wayyöº´mer Bat-mî ´aTT haGGîºdî nä´ háyëš Bêt-´äbîk mäqôm läºnû lälîn                              
Rdz 24,23 i zapyta³: Czyj¹ jesteœ córk¹, powiedz¿e mi; czy w domu twego ojca jest miejsce dla nas na nocleg?                                            
Rdz 24,24 וַתֹּאמֶר אֵלָיו בַּת־בְּתוּאֵל אָנֹכִי בֶּן־מִלְכָּה אֲשֶׁר יָלְדָה לְנָחוֹר׃                                    
Rdz 24,24 waT To mer e law Bat - Be tu el a no chi Ben - mil Ka a szer jal da le na Hor                                    
Rdz 24,24 waTTöº´mer ´ëläyw Bat-Bütû´ël ´änöºkî Ben-milKâ ´ášer yäldâ lünäHôr                                    
Rdz 24,24 A ona rzek³a: Jestem córk¹ Betuela, syna Milki, którego ona urodzi³a Nachorowi.                                              
Rdz 24,25 וַתֹּאמֶר אֵלָיו גַּם־תֶּבֶן גַּם־מִסְפּוֹא רַב עִמָּנוּ גַּם־מָקוֹם לָלוּן׃                                    
Rdz 24,25 waT To mer e law Gam - Te wen Gam - mis Po raw im ma nu Gam - ma qom la lun                                    
Rdz 24,25 waTTöº´mer ´ëläyw Gam-Teºben Gam-misPô´ rab `immäºnû Gam-mäqôm lälûn                                    
Rdz 24,25 Po czym doda³a: Doœæ u nas s³omy i paszy oraz miejsca do przenocowania.                                              
Rdz 24,26 וַיִּקֹּד הָאִישׁ וַיִּשְׁתַּחוּ לַיהוה׃                                            
Rdz 24,26 waj jiq qod ha isz waj jisz Ta Hu ljhwh(la do naj)                                            
Rdz 24,26 wayyiqqöd hä´îš wayyišTaºHû lyhwh(la|´dönäy)                                            
Rdz 24,26 Wtedy cz³owiek ów pad³ na kolana i, oddawszy pok³on Panu,                                              
Rdz 24,27 וַיֹּאמֶר בָּרוּךְ יהוה אֱלֹהֵי אֲדֹנִי אַבְרָהָם אֲשֶׁר לֹא־עָזַב חַסְדּוֹ וַאֲמִתּוֹ מֵעִם אֲדֹנִי אָנֹכִי בַּדֶּרֶךְ נָחַנִי יהוה בֵּית אֲחֵי אֲדֹנִי׃              
Rdz 24,27 waj jo mer Ba ruch jhwh(a do naj) e lo he a do ni aw ra ham a szer lo - a zaw Has Do wa a miT To me im a do ni a no chi BaD De rech na Ha ni jhwh(a do naj) Bet a He a do ni              
Rdz 24,27 wayyöº´mer Bärûk yhwh(´ädönäy) ´élöhê ´ádönî ´abrähäm ´ášer lö|´-`äzab HasDô wa´ámiTTô më`ìm ´ádönî ´änökî BaDDeºrek näHaºnî yhwh(´ädönäy) Bêt ´áHê ´ádönî              
Rdz 24,27 rzek³: Niech bêdzie b³ogos³awiony Pan, Bóg mego pana Abrahama, który nie omieszka³ okazaæ ³askawoœci swej i wiernoœæ memu panu, poniewa¿ prowadzi³ mnie w drodze do domu krewnych mojego pana!                                        
Rdz 24,28 וַתָּרָץ הַנַּעֲרָ וַתַּגֵּד לְבֵית אִמָּהּ כַּדְּבָרִים הָאֵלֶּה׃                                      
Rdz 24,28 waT Ta roc han na a ra waT TaG Ged le wet im ma KaD De wa rim ha el le                                      
Rdz 24,28 waTTäºroc ha|nna`árä waTTaGGëd lübêt ´immäh KaDDübärîm hä´ëºllè                                      
Rdz 24,28 Tymczasem dziewczyna pobieg³a do domu i opowiedzia³a swej matce o tym, co zasz³o.                                              
Rdz 24,29 וּלְרִבְקָה אָח וּשְׁמוֹ לָבָן וַיָּרָץ לָבָן אֶל־הָאִישׁ הַחוּצָה אֶל־הָעָיִן׃                                  
Rdz 24,29 u le riw qa aH u sze mo la wan waj ja roc la wan el - ha isz ha Hu ca el - ha a jin                                  
Rdz 24,29 ûlüribqâ ´äH ûšümô läbän wayyäºroc läbän ´el-hä´îš haHûºcâ ´el-hä`äºyin                                  
Rdz 24,29 A mia³a Rebeka brata imieniem Laban. Ten to Laban uda³ siê œpiesznie do owego cz³owieka, za miasto do Ÿród³a.                                            
Rdz 24,30 וַיְהִי כִּרְאֹת אֶת־הַנֶּזֶם וְאֶת־הַצְּמִדִים עַל־יְדֵי אֲחֹתוֹ וּכְשָׁמְעוֹ אֶת־דִּבְרֵי רִבְקָה אֲחֹתוֹ לֵאמֹר כֹּה־דִבֶּר אֵלַי הָאִישׁ וַיָּבֹא אֶל־הָאִישׁ וְהִנֵּה עֹמֵד עַל־הַגְּמַלִּים עַל־הָעָיִן׃            
Rdz 24,30 wa je hi Ki rot et - han ne zem we et - hac ce mi dim al - je de a Ho to u che szo mo et - Diw re riw qa a Ho to le mor Ko - diB Ber e laj ha isz waj ja wo el - ha isz we hin ne o med al - haG Ge mal lim al - ha a jin            
Rdz 24,30 wayühî Kir´öt ´et-hanneºzem wü|´et-haccümìdîm `al-yüdê ´áHötô ûküšom`ô ´et-Dibrê ribqâ ´áHötô lë´mör Kò|-diBBer ´ëlay hä´îš wayyäbö´ ´el-hä´îš wühinnË `ömëd `al-haGGümallîm `al-hä`äºyin            
Rdz 24,30 Zobaczy³ bowiem kolczyk i bransolety na rêkach swej siostry i us³ysza³, jak Rebeka mówi³a, co jej ów cz³owiek powiedzia³. Podszed³szy wiêc do tego cz³owieka, stoj¹cego z wielb³¹dami u Ÿród³a,                                        
Rdz 24,31 וַיֹּאמֶר בּוֹא בְּרוּךְ יהוה לָמָּה תַעֲמֹד בַּחוּץ וְאָנֹכִי פִּנִּיתִי הַבַּיִת וּמָקוֹם לַגְּמַלִּים׃                            
Rdz 24,31 waj jo mer Bo Be ruch jhwh(a do naj) lam ma ta a mod Ba Huc we a no chi Pin ni ti haB Ba jit u ma qom laG Ge mal lim                            
Rdz 24,31 wayyöº´mer Bô´ Bürûk yhwh(´ädönäy) läºmmâ ta`ámöd BaHûc wü´änökî Pinnîºtî haBBaºyit ûmäqôm laGGümallîm                            
Rdz 24,31 rzek³ do niego: PójdŸ, b³ogos³awiony przez Pana, czemu stoisz tu na dworze! Przygotowa³em dom dla ciebie i miejsce dla twych wielb³¹dów.                                          
Rdz 24,32 וַיָּבֹא הָאִישׁ הַבַּיְתָה וַיְפַתַּח הַגְּמַלִּים וַיִּתֵּן תֶּבֶן וּמִסְפּוֹא לַגְּמַלִּים וּמַיִם לִרְחֹץ רַגְלָיו וְרַגְלֵי הָאֲנָשִׁים אֲשֶׁר אִתּוֹ׃                    
Rdz 24,32 waj ja wo ha isz haB Baj ta wa je faT TaH haG Ge mal lim waj jiT Ten Te wen u mis Po laG Ge mal lim u ma jim lir Hoc rag law we rag le ha a na szim a szer iT To                    
Rdz 24,32 wayyäbö´ hä´îš haBBaºytâ wayüpaTTaH haGGümallîm wayyiTTën Teºben ûmisPô´ laGGümallîm ûmaºyim lirHöc ragläyw würaglê hä´ánäšîm ´ášer ´iTTô                    
Rdz 24,32 uda³ siê wiêc ów cz³owiek do domu. Rozkie³znano wielb³¹dy, dano s³omê i paszê wielb³¹dom oraz wodê do obmycia jego nóg i nóg ludzi, którzy z nim byli.                                          
Rdz 24,33 וַיִּישַׂם לְפָנָיו לֶאֱכֹל וַיֹּאמֶר לֹא אֹכַל עַד אִם־דִּבַּרְתִּי דְּבָרָי וַיֹּאמֶר דַּבֵּר׃                              
Rdz 24,33 (waj ji sam) le fa naw le e chol waj jo mer lo o chal ad im - DiB Bar Ti De wa raj waj jo mer DaB Ber                              
Rdz 24,33 (wayyîSam) lüpänäyw le´éköl wayyöº´mer lö´ ´ökal `ad ´im-DiBBaºrTî Dübäräy wayyöº´mer DaBBër                              
Rdz 24,33 Gdy zaœ podano owemu cz³owiekowi posi³ek, rzek³: nie bêdê jad³, dopóki nie przedstawiê mej proœby. Rzek³ Laban: Mów.                                            
Rdz 24,34 וַיֹּאמַר עֶבֶד אַבְרָהָם אָנֹכִי׃                                            
Rdz 24,34 waj jo mar e wed aw ra ham a no chi                                            
Rdz 24,34 wayyö´mar `eºbed ´abrähäm ´änöºkî                                            
Rdz 24,34 I zacz¹³ mówiæ: Jestem s³ug¹ Abrahama.                                                
Rdz 24,35 וַיהוה בֵּרַךְ אֶת־אֲדֹנִי מְאֹד וַיִּגְדָּל וַיִּתֶּן־לּוֹ צֹאן וּבָקָר וְכֶסֶף וְזָהָב וַעֲבָדִם וּשְׁפָחֹת וּגְמַלִּים וַחֲמֹרִים׃                        
Rdz 24,35 wjhwh(wa do naj) Be rach et - a do ni me od waj jig Dal waj jiT Ten - lo con u wa qar we che sef we za haw wa a wa dim u sze fa Hot u ge mal lim wa Ha mo rim                        
Rdz 24,35 wyhwh(wa´dönäy) Bërak ´et-´ádönî mü´öd wayyigDäl wayyiTTen-lô cö´n ûbäqär wükeºsep wüzähäb wa`ábädìm ûšüpäHöt ûgümallîm waHámörîm                        
Rdz 24,35 Pan w szczególny sposób b³ogos³awi³ memu panu, tote¿ sta³ siê on zamo¿ny: da³ mu owce, wo³y, srebro, z³oto, niewolników, niewolnice, wielb³¹dy i os³y.                                          
Rdz 24,36 וַתֵּלֶד שָׂרָה אֵשֶׁת אֲדֹנִי בֵן לַאדֹנִי אַחֲרֵי זִקְנָתָהּ וַיִּתֶּן־לוֹ אֶת־כָּל־אֲשֶׁר־לוֹ׃                                
Rdz 24,36 waT Te led sa ra e szet a do ni wen la do ni a Ha re ziq na ta waj jiT Ten - llo et - Kol - a szer - lo                                
Rdz 24,36 waTTëºled Sär⠴뺚et ´ádönî bën la|´dönî ´aHárê ziqnätäh wayyiTTen-llô ´et-Kol-´ášer-lô                                
Rdz 24,36 ¯ona zaœ pana mego, Sara, urodzi³a panu memu w podesz³ym swym wieku syna. Jemu to odda³ on ca³¹ sw¹ majêtnoœæ.                                            
Rdz 24,37 וַיַּשְׁבִּעֵנִי אֲדֹנִי לֵאמֹר לֹא־תִקַּח אִשָּׁה לִבְנִי מִבְּנוֹת הַכְּנַעֲנִי אֲשֶׁר אָנֹכִי יֹשֵׁב בְּאַרְצוֹ׃                            
Rdz 24,37 waj jasz Bi e ni a do ni le mor lo - Tiq qaH isz sza liw ni miB Be not haK Ke na a ni a szer a no chi jo szew Be ar co                            
Rdz 24,37 wayyašBì`ëºnî ´ádönî lë´mör lö´-TiqqaH ´iššâ libnî miBBünôt ha|KKüna`ánî ´ášer ´änökî yöšëb Bü´arcô                            
Rdz 24,37 Pan mój kaza³ mi przysi¹c, ¿e spe³niê takie polecenie: Nie wolno ci wzi¹æ ¿ony dla mego syna spoœród kobiet Kanaanu - kraju, w którym przebywam,                                          
Rdz 24,38 אִם־לֹא אֶל־בֵּית־אָבִי תֵּלֵךְ וְאֶל־מִשְׁפַּחְתִּי וְלָקַחְתָּ אִשָּׁה לִבְנִי׃                                      
Rdz 24,38 im - lo el - Bet - a wi Te lech we el - misz PaH Ti we la qaH Ta isz sza liw ni                                      
Rdz 24,38 ´im-lö´ ´el-Bêt-´äbî Tëlëk wü´el-mišPaHTî wüläqaHTä ´iššâ libnî                                      
Rdz 24,38 lecz masz udaæ siê do rodziny mego ojca, do moich krewnych, i stamt¹d wzi¹æ ¿onê dla mego syna.                                            
Rdz 24,39 וָאֹמַר אֶל־אֲדֹנִי אֻלַי לֹא־תֵלֵךְ הָאִשָּׁה אַחֲרָי׃                                        
Rdz 24,39 wa o mar el - a do ni u laj lo - te lech ha isz sza a Ha raj                                        
Rdz 24,39 wä´ömar ´el-´ádönî ´ùlay lö´-tëlëk hä´iššâ ´aHáräy                                        
Rdz 24,39 Gdy zaœ rzek³em memu panu: A jeœli taka kobieta nie zechce pójœæ ze mn¹ -                                              
Rdz 24,40 וַיֹּאמֶר אֵלָי יהוה אֲשֶׁר־הִתְהַלַּכְתִּי לְפָנָיו יִשְׁלַח מַלְאָכוֹ אִתָּךְ וְהִצְלִיחַ דַּרְכֶּךָ וְלָקַחְתָּ אִשָּׁה לִבְנִי מִמִּשְׁפַּחְתִּי וּמִבֵּית אָבִי׃                    
Rdz 24,40 waj jo mer e laj jhwh(a do naj) a szer - hit hal lach Ti le fa naw jisz laH ma la cho iT Tach we hic li aH Dar Ke cha we la qaH Ta isz sza liw ni mim misz PaH Ti u miB Bet a wi                    
Rdz 24,40 wayyöº´mer ´ëläy yhwh(´ädönäy) ´ášer-hithallaºkTî lüpänäyw yišlaH mal´äkô ´iTTäk wühiclîªH DarKeºkä wüläqaHTä ´iššâ libnî mimmišPaHTî ûmiBBêt ´äbî                    
Rdz 24,40 odpowiedzia³ mi: Pan, któremu s³u¿ê, poœle z tob¹ swego anio³a i sprawi, ¿e zamiar twój ci siê powiedzie, ¿e weŸmiesz ¿onê dla mego syna z rodziny mojej, z rodu mojego ojca.                                        
Rdz 24,41 אָז תִּנָּקֶה מֵאָלָתִי כִּי תָבוֹא אֶל־מִשְׁפַּחְתִּי וְאִם־לֹא יִתְּנוּ לָךְ וְהָיִיתָ נָקִי מֵאָלָתִי׃                            
Rdz 24,41 az Tin na qe me a la ti Ki ta wo el - misz PaH Ti we im - lo jiT Te nu lach we ha ji ta na qi me a la ti                            
Rdz 24,41 ´äz Tinnäqè më´äºlätî täbô´ ´el-mišPaHTî wü´im-lö´ yiTTünû läk wühäyîºtä näqî më´älätî                            
Rdz 24,41 Bêdziesz zaœ zwolniony z przysiêgi, jeœli przyjdziesz do mych krewnych, a oni ci jej nie dadz¹; tylko wtedy bêdziesz zwolniony z przysiêgi.                                          
Rdz 24,42 וָאָבֹא הַיּוֹם אֶל־הָעָיִן וָאֹמַר יהוה אֱלֹהֵי אֲדֹנִי אַבְרָהָם אִם־יֶשְׁךָ־נָּא מַצְלִיחַ דַּרְכִּי אֲשֶׁר אָנֹכִי הֹלֵךְ עָלֶיהָ׃                      
Rdz 24,42 wa a wo haj jom el - ha a jin wa o mar jhwh(a do naj) e lo he a do ni aw ra ham im - jesz cha - nna mac li aH Dar Ki a szer a no chi ho lech a le ha                      
Rdz 24,42 wä´äbö´ hayyôm ´el-hä`äºyin wä´ömar yhwh(´ädönäy) ´élöhê ´ádönî ´abrähäm ´im-yeškä-nnä´ maclîªH DarKî ´ášer ´änökî hölëk `älʺhä                      
Rdz 24,42 Gdy wiêc dziœ przyszed³em do Ÿród³a, modli³em siê: Panie, Bo¿e pana mego Abrahama, jeœli taka wola Twoja, spraw, abym dopi¹³ celu podró¿y, któr¹ odbywam.                                          
Rdz 24,43 הִנֵּה אָנֹכִי נִצָּב עַל־עֵין הַמָּיִם וְהָיָה הָעַלְמָה הַיֹּצֵאת לִשְׁאֹב וְאָמַרְתִּי אֵלֶיהָ הַשְׁקִינִי־נָא מְעַט־מַיִם מִכַּדֵּךְ׃                        
Rdz 24,43 hin ne a no chi nic caw al - en ham ma jim we ha ja ha al ma haj jo cet li szow we a mar Ti e le ha hasz qi ni - na me at - ma jim miK KaD Dech                        
Rdz 24,43 hinnË ´änökî niccäb `al-`ên hammäºyim wühäyâ hä|`almâ hayyöcë´t liš´öb wü´ämarTî ´ëlʺhä hašqî|nî-nä´ mü`a†-maºyim miKKaDDëk                        
Rdz 24,43 Oto jestem u Ÿród³a. Niech wiêc stanie siê tak, ¿eby ta dziewczyna wysz³a czerpaæ wodê. A gdy jej powiem: Daj mi siê napiæ trochê wody z twego dzbana,                                          
Rdz 24,44 וְאָמְרָה אֵלַי גַּם־אַתָּה שְׁתֵה וְגַם לִגְמַלֶּיךָ אֶשְׁאָב הִוא הָאִשָּׁה אֲשֶׁר־הֹכִיחַ יהוה לְבֶן־אֲדֹנִי׃                            
Rdz 24,44 we am ra e laj Gam - aT Ta sze te we gam lig mal le cha e szaw hiw ha isz sza a szer - ho chi aH jhwh(a do naj) le wen - a do ni                            
Rdz 24,44 wü´ämrâ ´ëlay Gam-´aTTâ šütË wügam ligmallʺkä ´eš´äb hiw´ hä|´iššâ ´ášer-hökîªH yhwh(´ädönäy) lüben-´ádönî                            
Rdz 24,44 niechaj mi powie: Pij ty, a i wielb³¹dy twe napojê; bêdzie to ta kobieta, któr¹ Pan wybra³ dla syna pana mojego.                                            
Rdz 24,45 אֲנִי טֶרֶם אֲכַלֶּה לְדַבֵּר אֶל־לִבִּי וְהִנֵּה רִבְקָה יֹצֵאת וְכַדָּהּ עַל־שִׁכְמָהּ וַתֵּרֶד הָעַיְנָה וַתִּשְׁאָב וָאֹמַר אֵלֶיהָ הַשְׁקִינִי נָא׃                  
Rdz 24,45 a ni te rem a chal le le daB Ber el - liB Bi we hin ne riw qa jo cet we chaD Da al - szich ma waT Te red ha aj na waT Ti szaw wa o mar e le ha hasz qi ni na                  
Rdz 24,45 ´ánî †eºrem ´ákallè lüdaBBër ´el-liBBî wühinnË ribqâ yöcë´t wükaDDäh `al-šikmäh waTTëºred hä`aºynâ waTTiš´äb wä´ömar ´ëlʺhä hašqîºnî nä´                  
Rdz 24,45 Zaledwie przesta³em tak w duchu siê modliæ, ukaza³a siê Rebeka z dzbanem na ramieniu i zesz³a do Ÿród³a, aby czerpaæ wodê. Wtedy powiedzia³em do niej: Daj mi piæ.                                          
Rdz 24,46 וַתְּמַהֵר וַתּוֹרֶד כַּדָּהּ מֵעָלֶיהָ וַתֹּאמֶר שְׁתֵה וְגַם־גְּמַלֶּיךָ אַשְׁקֶה וָאֵשְׁתְּ וְגַם הַגְּמַלִּים הִשְׁקָתָה׃                            
Rdz 24,46 waT Te ma her waT To red KaD Da me a le ha waT To mer sze te we gam - Ge mal le cha asz qe wa eszT we gam haG Ge mal lim hisz qa ta                            
Rdz 24,46 waTTümahër waTTôºred KaDDâ më|`älʺhä waTTöº´mer šütË wügam-Gümallʺkä ´ašqè wä´ëšT wügam haGGümallîm hišqäºtâ                            
Rdz 24,46 Ona zaœ szybko nachyli³a swój dzban i powiedzia³a: Pij, a potem napojê tak¿e twe wielb³¹dy. I napi³em siê, i wielb³¹dy moje napoi³a.                                            
Rdz 24,47 וָאֶשְׁאַל אֹתָהּ וָאֹמַר בַּת־מִי אַתְּ וַתֹּאמֶר בַּת־בְּתוּאֵל בֶּן־נָחוֹר אֲשֶׁר יָלְדָה־לּוֹ מִלְכָּה וָאָשִׂם הַנֶּזֶם עַל־אַפָּהּ וְהַצְּמִידִים עַל־יָדֶיהָ׃                    
Rdz 24,47 wa e szal o ta wa o mar Bat - mi aT waT To mer Bat - Be tu el Ben - na Hor a szer jal da - llo mil Ka wa a sim han ne zem al - aP Pa we hac ce mi dim al - ja de ha                    
Rdz 24,47 wä´eš´al ´ötäh wä´ömar Bat-mî ´aT waTTöº´mer Bat-Bütû´ël Ben-näHôr ´ášer yä|ldâ-llô milKâ wä´äSìm hanneºzem `al-´aPPäh wühaccümîdîm `al-yädʺhä                    
Rdz 24,47 A gdym j¹ zapyta³: Czyj¹ jesteœ córk¹, odpowiedzia³a: Jestem córk¹ Betuela, syna Nachora, którego urodzi³a mu Milka. W³o¿y³em wiêc kolczyk w jej nozdrza i bransolety na jej rêce.                                        
Rdz 24,48 וָאֶקֹּד וָאֶשְׁתַּחֲוֶה לַיהוה וָאֲבָרֵךְ אֶת־יהוה אֱלֹהֵי אֲדֹנִי אַבְרָהָם אֲשֶׁר הִנְחַנִי בְּדֶרֶךְ אֱמֶת לָקַחַת אֶת־בַּת־אֲחִי אֲדֹנִי לִבְנוֹ׃                    
Rdz 24,48 wa eq qod wa esz Ta Ha we ljhwh(la do naj) wa a wa rech et - jhwh(a do naj) e lo he a do ni aw ra ham a szer hin Ha ni Be de rech e met la qa Hat et - Bat - a Hi a do ni liw no                    
Rdz 24,48 wä´eqqöd wä|´ešTaHáwè lyhwh(la´dönäy) wä´ábärëk ´et-yhwh(´ädönäy) ´élöhê ´ádönî ´abrähäm ´ášer hinHaºnî Büdeºrek ´émet läqaºHat ´et-Bat-´áHî ´ádönî libnô                    
Rdz 24,48 A potem pad³em na kolana i odda³em pok³on Panu; i dziêkowa³em Panu, Bogu pana mego Abrahama, ¿e poprowadzi³ mnie drog¹ w³aœciw¹, abym wzi¹³ bratanicê pana mego za ¿onê dla jego syna.                                        
Rdz 24,49 וְעַתָּה אִם־יֶשְׁכֶם עֹשִׂים חֶסֶד וֶאֱמֶת אֶת־אֲדֹנִי הַגִּידוּ לִי וְאִם־לֹא הַגִּידוּ לִי וְאֶפְנֶה עַל־יָמִין אוֹ עַל־שְׂמֹאל׃                      
Rdz 24,49 we aT Ta im - jesz chem o sim He sed we e met et - a do ni haG Gi du li we im - lo haG Gi du li we ef ne al - ja min o al - se mol                      
Rdz 24,49 wü`aTTâ ´im-yeškem `öSîm Heºsed we|´émet ´et-´ádönî haGGîºdû wü´im-lö´ haGGîºdû wü´epnè `al-yämîn ´ô `al-Sümö´l                      
Rdz 24,49 A teraz powiedzcie mi, czy chcecie okazaæ panu mojemu prawdziw¹ ¿yczliwoœæ; a jeœli nie - powiedzcie, a wtedy udam siê gdzie indziej.                                          
Rdz 24,50 וַיַּעַן לָבָן וּבְתוּאֵל וַיֹּאמְרוּ מֵיהוה יָצָא הַדָּבָר לֹא נוּכַל דַּבֵּר אֵלֶיךָ רַע אוֹ־טוֹב׃                          
Rdz 24,50 waj ja an la wan u we tu el waj jo me ru mjhwh(me do naj) ja ca haD Da war lo nu chal DaB Ber e le cha ra o - tow                          
Rdz 24,50 wayyaº`an läbän ûbütû´ël wayyöº´mürû myhwh(më´dönäy) yäcä´ haDDäbär lö´ nûkal DaBBër ´ëlʺkä ra` ´ô-†ôb                          
Rdz 24,50 Wtedy Laban i Betuel tak odpowiedzieli: Poniewa¿ Pan tak zamierzy³, nie mo¿emy ci powiedzieæ nie lub tak.                                            
Rdz 24,51 הִנֵּה־רִבְקָה לְפָנֶיךָ קַח וָלֵךְ וּתְהִי אִשָּׁה לְבֶן־אֲדֹנֶיךָ כַּאֲשֶׁר דִּבֶּר יהוה׃                                
Rdz 24,51 hin ne - riw qa le fa ne cha qaH wa lech u te hi isz sza le wen - a do ne cha Ka a szer DiB Ber jhwh(a do naj)                                
Rdz 24,51 hinnË|-ribqâ lüpänʺkä qaH wälëk ûtühî ´iššâ lüben-´ádönʺkä Ka´ášer DiBBer yhwh(´ädönäy)                                
Rdz 24,51 masz przed sob¹ Rebekê, weŸ j¹ z sob¹ i idŸ. Niechaj bêdzie ona ¿on¹ syna pana twego, jak postanowi³ Pan.                                            
Rdz 24,52 וַיְהִי כַּאֲשֶׁר שָׁמַע עֶבֶד אַבְרָהָם אֶת־דִּבְרֵיהֶם וַיִּשְׁתַּחוּ אַרְצָה לַיהוה׃                                  
Rdz 24,52 wa je hi Ka a szer sza ma e wed aw ra ham et - Diw re hem waj jisz Ta Hu ar ca ljhwh(la do naj)                                  
Rdz 24,52 wayühî Ka´ášer šäma` `eºbed ´abrähäm ´et-Dibrêhem wayyišTaºHû ´aºrcâ lyhwh(la|´dönäy)                                  
Rdz 24,52 Gdy s³uga Abrahama us³ysza³ te ich s³owa, odda³ pok³on Panu.                                              
Rdz 24,53 וַיּוֹצֵא הָעֶבֶד כְּלֵי־כֶסֶף וּכְלֵי זָהָב וּבְגָדִים וַיִּתֵּן לְרִבְקָה וּמִגְדָּנֹת נָתַן לְאָחִיהָ וּלְאִמָּהּ׃                            
Rdz 24,53 waj jo ce ha e wed Ke le - che sef u che le za haw u we ga dim waj jiT Ten le riw qa u mig Da not na tan le a Hi ha u le im ma                            
Rdz 24,53 wayyôcë´ hä`eºbed Külê-keºsep ûkülê zähäb ûbügädîm wayyiTTën lüribqâ ûmìºgDänöt nätan lü´äHîºhä ûlü´immäh                            
Rdz 24,53 Po czym wyj¹wszy srebrne i z³ote klejnoty oraz szaty, da³ je Rebece; a bratu i matce jej ofiarowa³ kosztownoœci.                                            
Rdz 24,54 וַיֹּאכְלוּ וַיִּשְׁתּוּ הוּא וְהָאֲנָשִׁים אֲשֶׁר־עִמּוֹ וַיָּלִינוּ וַיָּקוּמוּ בַבֹּקֶר וַיֹּאמֶר שַׁלְּחֻנִי לַאדֹנִי׃                              
Rdz 24,54 waj jo che lu waj jisz Tu hu we ha a na szim a szer - im mo waj ja li nu waj ja qu mu waB Bo qer waj jo mer szal le Hu ni la do ni                              
Rdz 24,54 wayyö´külû wayyišTû hû´ wühä´ánäšîm ´ášer-`immô wayyälîºnû wayyäqûºmû baBBöºqer wayyöº´mer šallüHùºnî la|´dönî                              
Rdz 24,54 Potem on i ci, którzy z nim przybyli, najad³szy siê i napiwszy, udali siê na spoczynek. A gdy wstali rano, rzek³ s³uga Abrahama: Pozwólcie mi wróciæ do mego pana.                                          
Rdz 24,55 וַיֹּאמֶר אָחִיהָ וְאִמָּהּ תֵּשֵׁב הַנַּעֲרָ אִתָּנוּ יָמִים אוֹ עָשׂוֹר אַחַר תֵּלֵךְ׃                              
Rdz 24,55 waj jo mer a Hi ha we im ma Te szew han na a ra iT Ta nu ja mim o a sor a Har Te lech                              
Rdz 24,55 wayyöº´mer ´äHîºhä wü´immäh Tëšëb hanna`árä ´iTTäºnû yämîm ´ô `äSôr ´aHar Tëlëk                              
Rdz 24,55 Odpowiedzieli brat i matka dziewczyny: Niechaj pozostanie ona z dziesiêæ dni, zanim odejdzie.                                              
Rdz 24,56 וַיֹּאמֶר אֲלֵהֶם אַל־תְּאַחֲרוּ אֹתִי וַיהוה הִצְלִיחַ דַּרְכִּי שַׁלְּחוּנִי וְאֵלְכָה לַאדֹנִי׃                                
Rdz 24,56 waj jo mer a le hem al - Te a Ha ru o ti wjhwh(wa do naj) hic li aH Dar Ki szal le Hu ni we el cha la do ni                                
Rdz 24,56 wayyöº´mer ´álëhem ´al-Tü´aHárû ´ötî wyhwh(wa|´dönäy) hiclîªH DarKî šallüHûºnî wü´ëlkâ la|´dönî                                
Rdz 24,56 Ale on przynagla³ mówi¹c: Nie zatrzymujcie mnie wy, skoro Pan pozwoli³ mi dopi¹æ celu mojej podró¿y. Pozwólcie mi odejœæ i wróciæ do mego pana.                                          
Rdz 24,57 וַיֹּאמְרוּ נִקְרָא לַנַּעֲרָ וְנִשְׁאֲלָה אֶת־פִּיהָ׃                                          
Rdz 24,57 waj jo me ru niq ra lan na a ra we ni sza la et - Pi ha                                          
Rdz 24,57 wayyö´mürû niqrä´ la|nna`árä wüniš´álâ ´et-Pîºhä                                          
Rdz 24,57 Wtedy oni rzekli: Zawo³ajmy dziewczynê i zapytajmy j¹ sam¹.                                              
Rdz 24,58 וַיִּקְרְאוּ לְרִבְקָה וַיֹּאמְרוּ אֵלֶיהָ הֲתֵלְכִי עִם־הָאִישׁ הַזֶּה וַתֹּאמֶר אֵלֵךְ׃                                  
Rdz 24,58 waj jiq re u le riw qa waj jo me ru e le ha ha tel chi im - ha isz haz ze waT To mer e lech                                  
Rdz 24,58 wayyiqrü´û lüribqâ wayyö´mürû ´ëlʺhä hátëlkî `im-hä´îš hazzè waTTöº´mer ´ëlëk                                  
Rdz 24,58 Zawo³ali zatem Rebekê i spytali: Czy chcesz iœæ z tym cz³owiekiem? A ona odpowiedzia³: Chcê iœæ.                                            
Rdz 24,59 וַיְשַׁלְּחוּ אֶת־רִבְקָה אֲחֹתָם וְאֶת־מֵנִקְתָּהּ וְאֶת־עֶבֶד אַבְרָהָם וְאֶת־אֲנָשָׁיו׃                                      
Rdz 24,59 wa je szal le Hu et - riw qa a Ho tam we et - me niq Ta we et - e wed aw ra ham we et - a na szaw                                      
Rdz 24,59 wa|yüšallüHû ´et-ribqâ ´áHötäm wü´et-mëniqTäh wü´et-`eºbed ´abrähäm wü´et-´ánäšäyw                                      
Rdz 24,59 Wyprawili wiêc Rebekê, siostrê swoj¹, i jej piastunkê ze s³ug¹ Abrahama i jego ludŸmi.                                              
Rdz 24,60 וַיְבָרֲכוּ אֶת־רִבְקָה וַיֹּאמְרוּ לָהּ אֲחֹתֵנוּ אַתְּ הֲיִי לְאַלְפֵי רְבָבָה וְיִירַשׁ זַרְעֵךְ אֵת שַׁעַר שֹׂנְאָיו׃                        
Rdz 24,60 wa je wa ra chu et - riw qa waj jo me ru la a Ho te nu aTT ha ji le al fe re wa wa we ji rasz za rech et sza ar so naw                        
Rdz 24,60 wayübärákû ´et-ribqâ wayyöº´mürû läh ´áHötëºnû ´aTT háyî lü´alpê rübäbâ wüyîraš zar`ëk ´ët šaº`ar Sön´äyw                        
Rdz 24,60 Pob³ogos³awili Rebekê i tak rzekli: Siostro nasza, wzrastaj w tysi¹ce nieprzeliczone: i niech potomstwo twoje zdobêdzie bramy swych nieprzyjació³!                                          
Rdz 24,61 וַתָּקָם רִבְקָה וְנַעֲרֹתֶיהָ וַתִּרְכַּבְנָה עַל־הַגְּמַלִּים וַתֵּלַכְנָה אַחֲרֵי הָאִישׁ וַיִּקַּח הָעֶבֶד אֶת־רִבְקָה וַיֵּלַךְ׃                            
Rdz 24,61 waT Ta qom riw qa we na a ro te ha waT Tir Kaw na al - haG Ge mal lim waT Te lach na a Ha re ha isz waj jiq qaH ha e wed et - riw qa waj je lach                            
Rdz 24,61 waTTäºqom ribqâ wüna`árötʺhä waTTirKaºbnâ `al-haGGümallîm waTTëlaºknâ ´aHárê hä´îš wayyiqqaH hä`eºbed ´et-ribqâ wayyëlak                            
Rdz 24,61 Po czym Rebeka i jej niewolnice wsiad³y na wielb³¹dy i ruszy³y w drogê za owym cz³owiekiem. S³uga Abrahama zabra³ wiêc Rebekê i odjecha³.                                          
Rdz 24,62 וְיִצְחָק בָּא מִבּוֹא בְּאֵר לַחַי רֹאִי וְהוּא יוֹשֵׁב בְּאֶרֶץ הַנֶּגֶב׃                                
Rdz 24,62 we jic Haq Ba miB Bo Be er la Haj ro i we hu jo szew Be e rec han ne gew                                
Rdz 24,62 wüyicHäq Bä´ miBBô´ Bü´ër laHay rö´î wühû´ yôšëb Bü´eºrec hanneºgeb                                
Rdz 24,62 A Izaak, który naówczas mieszka³ w Negebie, w³aœnie wraca³ od studni Lachaj-Roj;                                              
Rdz 24,63 וַיֵּצֵא יִצְחָק לָשׂוּחַ בַּשָּׂדֶה לִפְנוֹת עָרֶב וַיִּשָּׂא עֵינָיו וַיַּרְא וְהִנֵּה גְמַלִּים בָּאִים׃                            
Rdz 24,63 waj je ce jic Haq la su aH Bas sa de lif not a rew waj jis sa e naw waj jar we hin ne ge mal lim Ba im                            
Rdz 24,63 wayyëcë´ yicHäq läSûªH BaSSädè lipnôt `äºreb wayyiSSä´ `ênäyw wayyaºr´ wühinnË gümallîm Bä´îm                            
Rdz 24,63 wyszed³ bowiem pogr¹¿ony w smutku na pole przed wieczorem. Podniós³szy oczy ujrza³ zbli¿aj¹ce siê wielb³¹dy.                                            
Rdz 24,64 וַתִּשָּׂא רִבְקָה אֶת־עֵינֶיהָ וַתֵּרֶא אֶת־יִצְחָק וַתִּפֹּל מֵעַל הַגָּמָל׃                                    
Rdz 24,64 waT Tis sa riw qa et - e ne ha waT Te re et - jic Haq waT TiP Pol me al haG Ga mal                                    
Rdz 24,64 waTTiSSä´ ribqâ ´et-`ênʺhä waTTëºre´ ´et-yicHäq waTTiPPöl më`al haGGämäl                                    
Rdz 24,64 Gdy zaœ Rebeka podnios³a oczy, spostrzeg³a Izaaka, szybko zsiad³a z wielb³¹da                                              
Rdz 24,65 וַתֹּאמֶר אֶל־הָעֶבֶד מִי־הָאִישׁ הַלָּזֶה הַהֹלֵךְ בַּשָּׂדֶה לִקְרָאתֵנוּ וַיֹּאמֶר הָעֶבֶד הוּא אֲדֹנִי וַתִּקַּח הַצָּעִיף וַתִּתְכָּס׃                        
Rdz 24,65 waT To mer el - ha e wed mi - ha isz hal la ze ha ho lech Bas sa de liq ra te nu waj jo mer ha e wed hu a do ni waT Tiq qaH hac ca if waT Tit Kas                        
Rdz 24,65 waTTöº´mer ´el-hä`eºbed mî|-hä´îš halläzè hahölëk BaSSädè liqrä´tëºnû wayyöº´mer hä`eºbed hû´ ´ádönî waTTiqqaH haccä`îp waTTitKäs                        
Rdz 24,65 i spyta³a s³ugi: Kto to jest ten mê¿czyzna, który idzie ku nam przez pole? S³uga odpowiedzia³: To mój pan. Wtedy Rebeka wziê³a zas³onê i zakry³a twarz.                                          
Rdz 24,66 וַיְסַפֵּר הָעֶבֶד לְיִצְחָק אֵת כָּל־הַדְּבָרִים אֲשֶׁר עָשָׂה׃                                      
Rdz 24,66 wa je saP Per ha e wed le jic Haq et Kol - haD De wa rim a szer a sa                                      
Rdz 24,66 wayüsaPPër hä`eºbed lüyicHäq ´ët Kol-haDDübärîm ´ášer `äSâ                                      
Rdz 24,66 Kiedy s³uga opowiedzia³ Izaakowi o wszystkim, czego dokona³,                                              
Rdz 24,67 וַיְבִאֶהָ יִצְחָק הָאֹהֱלָה שָׂרָה אִמּוֹ וַיִּקַּח אֶת־רִבְקָה וַתְּהִי־לוֹ לְאִשָּׁה וַיֶּאֱהָבֶהָ וַיִּנָּחֵם יִצְחָק אַחֲרֵי אִמּוֹ׃                        
Rdz 24,67 wa je wi e ha jic Haq ha o he la sa ra im mo waj jiq qaH et - riw qa waT Te hi - lo le isz sza waj je e ha we ha waj jin na Hem jic Haq a Ha re im mo P                      
Rdz 24,67 wayübì´eºhä yicHäq hä´öºhélâ Särâ ´immô wayyiqqaH ´et-ribqâ waTTühî-lô lü´iššâ wayye´éhäbeºhä wayyinnäHëm yicHäq ´aHárê ´immô P                      
Rdz 24,67 Izaak wprowadzi³ Rebekê do namiotu Sary, swej matki. Wzi¹wszy Rebekê za ¿onê, Izaak mi³owa³ j¹, bo by³a mu pociech¹ po matce.                                            

 


 
poprzedni rozdzia³ index nastêpny rozdzia³

© Copyright by Cezary Podolski